ავტორი:
წმ. მაქსიმე აღმსარებელი
თემა: გულისწყრომა, ადამიანის სიყვარული ღვთისადმი, ღვთისაკენ სწრაფვა, გონება
48. ვისი გონებაც დაუცხრომელად ღვთისაკენ ილტვის, მას გულისთქმა ღვთის წადილში გადაეზრდება, ხოლო გულისწყრომა კი მთლიანად ღვთის სიყვარულად ექცევა. რამეთუ, ღვთიურ ნათელთან ხანგრძლივი ერთიერთობის შედეგად, გონება სავსებით ნათლითმოსილი ხდება, თავის გულისთქმის ნაწილს ავიწროებს და აშთობს. მას, როგორც აღვნიშნეთ, ღვთის წადილად და ღვთის დაუცხრომელ სიყვარულად აქცევს, რადგან გონება მთლიანად მიწიერიდან ღვთაებრივში გადაჰყავს.
|
|
|
