link

დაყუდებაი განსუენებაი არს სულისაი. უღელი არს სულმცირე და ტვირთი სუბუქი, რომელი განუსუენებს მტვირთველთა მისთა. დაყუდებაი სიხარული არს სულისაი და მხიარულებაი გულისაი. დაყუდებაი აღვირი არს სასმენელთა და სახედველთაი და ენისაი. დაყუდებაი მტერი არს ამპარტავანობისაი და მბრძოლი ცუდად დიდებისა და კადნიერებისაი

link

დაყუდების მოყვარეს აქვს მეტად მხნე და ვაჟკაცური ზრახვა, რომელიც მტკიცედ დგას მისი გულის კართან და მოახლოებულ აზრებს ან განდევნის , ან - კლავს. ვინც გულისხმიერებით აღასრულებს დაყუდების ღვაწლს, მან არგათ იცის ზემოთქმულის შესახებ, ხოლო მას, ვინც დაყუდების საქმეში კერ კიდევ ჩვილია, ეს სიკეთე ჯერაც არ უგემია და ვერც შეუცვნია.

link

დაყუდებაი დედაი არს ძლიერებისაი და მშობელი ახოვნებისაი მტერთა წყობასა. დაყუდებაი საკრველი არს ვნებათაი და მოქლონი გულის-თქუმათაი. დაყუდებაი მუშაკი არს უძილი და მოქმედი ყოვლისა საქმისა კეთილისაი. დაყუდებაი მოძღუარი არს უპოვრებისაი და მასწავლელი სულგრძელებისი, დაყუდებაი მტილი არს შუენიერი სავსე ნაყოფითა კეთილითა. დაყუდებაი და შიში ღმრთისაი გოდოლ მტკიცე არიან წინაშე პირსა მტერისასა, შესავედრებელ მოღუაწეთა მეუფისა მის ცათაისა, მომპოვნებელ გვირგვინისა ბრწყინვალესა

link

სრული დაყუდება არის ჯვარი, რომელზეც ადამიანი ჯვარს უნდა ეცვას ყველა მისი ვნებითა და გულისთქმით. მაგრამ დაფიქრდი, რამდენი გინება და შეურაცხყოფა დაითმინა უფალმა, ვიდრე ჯვარზე ავიდოდა. ასევე, ვერც ჩვენ მოვიპოვებთ სრულ დაყუდებას და არც წმინდა სრულყოფილების იმედი უნდა გვქონდეს, თუ მანამდე ქრისტესთან ერთად არ ვევნებით. ხომ ამბობს მოციქული: "უკუეთუ მის თანა ვივნოთ, მას თანაცა ვიდიდნეთ" (რომ. 8,17). სხვა გზა არ არსებობს. ვინც დაყუდების ღვაწლს შეუდგა, უნდა იცოდეს, რისთვის შეუდგა, რათა მისი გული სხვა არაფრისკენ მიიდრიკოს

link

ჰე ძმაო, მოიგე თავისა შენისა ესე ნაწილი პატიოსანი, რომელი გამოირჩია მარიამ, დამან ლაზარესმან. რამეთუ ესე მარიამ დაყუდებულ იყო, რაჟამს ჯდა იგი ფერხთა თანა უფლისათა; იგინი ხოლო მარტოდ ეპყრნეს და მათ ოდენ შევრდომილ იყო. ამისთვის აქო იგი უფალმან და თქუა, ვიტარმედ: „მარიამ კეთილი ნაყოფი გამოირჩია თავისა თვისისაი, რომელი არაოდეს მიეღოს მისგან“ (ლუკა 10,42). აწ უკუე მოიგე ესე და იშუებდ ღმრთისა შენისა, დაჯედ ფერხთა მისთა თანა და შეევედრე მათ ხოლო, რაითა იტყოდი კადნიერად წინასწარმეტყუელისა თანა: „მიგდევდა შენ სული ჩემი და მე შემიწყნარა მარჯუენემან შენმან, და ვითარცა ცმელითა სიპოხისაითა განძღეს სული ჩემი“ (ფსალმ. 62,5-9)

link

საყუარელნო ძმანო ჩემნო, მოიგეთ დაყუდებაი ვითარცა ზღუდე რვალისაი, მტკიცე, რამეთუ დაყუდებამან ზეშთა გყოს შენ ვნებათა, რამეთუ შენ ზეშთა ეწყობი და იგი არს ქუეშე შენსა. მოიგე უკუე დაყუდებაი შიშითა ღმრთისაითა და ვერ შემძლებელ იქმნენ ვნებად შენდა ისარნი მტერისანი, რამეთუ იდეს შეიერთნენ დაყუდებაი და შიში ღმრთისაი, ექმნენ იგინი ეტლ ცეცხლისა მომგებელთა მისთა ზეცად აღმყვანებელ, და ესე ისწავე ელია წინასწარმეტყუელისაგან, რომელმან-იგი შეიყუარა დაყუდებაი და შიში ღმრთისაი, ვითარ-გი ზეცად აიტაცა ეტლითა ცეცხლისაითა. დაყუდებაი ხსნაი და მაცხოარი არს მონაზონთაი ყოველთაგან ვნებათა, დაყუდებაი კიბე არს ზეცად აღსავალი, დაყუდებაი მოგზაური კეთილი არს მიმყვანებელი ზეცისა მეუფისა

link

დაყუდებაი თავი არს შიშისა ღმრთისა მოგებისაი. დაყუდებაი მიმყვანებელი არს გზასა სინანულისასა, დაყუდებაი სარკე არს ცოდვათა სახილავი, რომელმან უჩუენნის კაცსა ცოდვანი თავისა თვისისანი. დაყუდებაი მომპოვნებელი არს ცრემლთაი და დედაი ტირილისაი. დაყუდებაი მშობელი არს ყუდროებისაი, დაყუდებაი სამკვიდრებელი არს სიმდაბლისაი და შესავედრებელი მოთმინებისაი. დაყუდებაი კეთილი მოძღუარი არს მასწავლელი სათნოებათაი. დაყუდებაი შიშსა თანა ღმრთისასა განმანათლებელ არს გონებასა კაცისასა. დაყუდებაი მსტოვარი არს მღვიძარე ბოროტთა გულის-სიტყუათა მოწევნასა. დაყუდებაი მიზეზი არს ყოვლისა კეთილისაი და დამამტკიცებელი ლოცვისა და მარხვისაი და წიგნის კითხვისაი და განმაშორებელი ნაყროვნებისაი და უძღებებისაი. დაყუდებაი დამაცხრობელი არს უკეთურთა გულის-სიტყუათაი და მყუდროი ნავთსაყუდელი ღელვა-გუემულთაი

link

გევედრები თქუენ, ძმანო ჩემნო, საიყუარელნო ღმრთისანო, რაითა ყოველსა ჟამსა იხსენებდეთ თქუმულსა ამას სარწმუნოებისათვის და სასოებისა და სიყუარულისა და სიმდაბლისა, რაითა შეჰკრბებოდით ყოველსა ჟამსა ლოცვად შიშითა ღმრთისაითა და სწავლითა წიგნთა საღმრთოთაითა და დაყუდებითა. რამეთუ ოდეს განამრავლოთ და გარდაჰმატოთ ამას, არა იყუნეთ თქუენ ცალიერ და არცა უნაყოფო ცნობითა უფლისა ჩუენისა იესო ქრისტესითა, რამეთუ ყოველმან მონაზონმან, რომელმან ესე არა მოიგოს, არამედ უდებ იქმნას ცხორებისა თვისისათვის, იგი ბრმა არს და მწუხარე. და დაუვიწყებიეს მას ბრალთა თვისთა საურავი, და მსგავს არს იგი ძაღლსა, რომელი მიექცის თვისსა ნათხევარსა და ვითარცა ღორი, რომელი იმწუბის სიმყრალესა მწვირისასა. რამეთუ რომელნი ივლტოდეს სოფლისა საცთურთაგან მეცნიერებითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, უკუეთუ კუალად იქცენ და შეერინენ სოფლისა საურავთა და ზრუნვასა ხორციელსა და იძლინენ, ესევითართა ექმნის უკანაისკნელი უძვირეს პირველისა. უმჯობეს იყო მათდა, ეცნავე თუმცა არა გზაი იგი ჭეშმარიტებისაი, ვიდრეღა ცნობასა და კუალად ქცევასა

link

ჰე ძმაო, მოიგე ესე, რომელი უტკბოის თაფლისა არს, რამეთუ პური ხოლო და მარილი დაყუდებით და განსუენებით, უფროის და უზეშთაეს არს მრავალთა სანოვაგეთა და საშუებელთა გემოვანთა ურვასა შინა და მწუხარებასა და შფოთთა სოფლისათა. ისმინე, რაი-იგი თქუა უფალმან სახარებასა შინა: „მოვედით ჩემდა ყოველნი მაშურალნი და რომელთა ტვირთი მძიმე გეტვირთოს, და მე განგისუენო თქუენ“ (მათე 11,28). რამეთუ ღმერთსა ჰნებავს განსუენებაი თქუენი მწუხარებათაგან და ურვათა ამის სოფლისათა. ჰნებავს მას, რაითა იყუნეთ განსუენებულ და უზრუნველ, ვითარცა ერისაი მის ეგვიპტით ჰნებავს განყუანებაი შენი უდაბნოდ, რომელ არს დაყუდებაი, რაითა განგინათლოს გზაი შენი სუეტითა მით და ღრუბლითა, რაითა გაჭამოს შენ მანანაი, რომელ არს პური დაყუდებისაი, განსუენებაი და უურველობაი, რაითა დაგიმკვიდროს შენ ქუეყანაი იგი აღთქუმისაი, რომელ არს ზეცისა იერუსალემი. ჰე საყუარელო, მოიგე ესე, რაითა იხარებდე და განსცხრებოდი გზასა წამებათა ღმრთისა შენისათა, ვითარცა ყოვლითა სიმდიდრითა. ჰე ძმაო, მოიგე ესე დაყუდებაი და შიში ღმრთისაი, და ღმერთი მშვიდობისაი იყავნ შენ თანა, რომელსა შუენის დიდებაი და თაყუანის-ცემაი უკუნითი უკუნისამდე, ამენ

link