
ამოა, რომე კაცი კაცს ამოსა ეუბნებოდეს!
ამოა, რომე კაცი კაცს ამოსა ეუბნებოდეს!
უგულისყურო და ზარმაცი ლოცვა ამაოდმეტყველებაა
ვინც ენასა და მუცელს სძლია, ის უკვე სწორ გზაზე დგას
დაუდევრად, მცონარებით აღვლენილი ლოცვა–ვედრება ფუჭადმეტყველებაა.
ტკბილი ბაგე მეგობრებს იმრავლებს, ამაოდმეტყველი ენა კი - კეთილ განწყობას. თ. 4-6
მხოლოდ ის ფლობს ბოლომდე სიტყვის მადლს, ვინც არც ერთ სიტყვას ამაოდ არ განაბნევს.
ვისაც დრო ამაოდმეტყველების სიფხიზლეში გაჰყავს, იგი უკეთესად მოიქცეოდა, თუ დაიძინებდა.
როგორც მეორედ მოსვლის საყვირი აღადგენს მკვდრებს, იმგვარადვე აფხიზლებს უმაქნისს ამაოდმეტყველება.
ზოგიერთნი, ტაძარში დგომისას უფალთან მაცხოვნებელი საუბრის ნაცვლად ადამიანებთან ამაოდმეტყველებენ.