ავტორი:
არქიმანდრიტი რაფაელი(კარელინი)
თემა: აბორტი, მკვლელობა, სიყვარული, უფალი იესო ქრისტე
ყოველი ცოდვა განვითარების რამდენიმე ფაზას გადის. ვიდრე ქალი საკუთარი შვილის მკვლელობას განახორციელებს, შინაგანად მთელ რიგ ცოდვებს ჩადის, რომლებიც ჯაჭვის რგოლებივით გადაბმულია ერთმანეთზე. დედამ რომ შვილი მოკლას, უპირველეს ყოვლისა მისდამი სიყვარული უნდა ჩაიხშოს გულში. ეს უკვე განდგომაა ქრისტესგან, რომელიც თავად არის სიყვარული და რომელმაც თქვა: „აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსვლად ჩემდა“ (მათ. 19, 14).
ასევე ქალმა უნდა მოისპოს მასში ბუნებრივად არსებული დედობრივი ინსტინქტი და ამით ნადირზე უარესი გახდეს, რადგან ცხოველებშიც კი დედობრივი ინსტინქტი იმდენად ძლიერია, რომ ისინი სიცოცხლესაც კი წირავენ ნაშიერის გადარჩენისთვის. შემდეგ დედამ უნდა შინაგანად გაიუცხოვოს საკუთარი შვილი, უყუროს მას არა როგორც საკუთარ სისხლსა და ხორცს, არამედ როგორც ორგანიზმში არსებულ უცხო სხეულს, რაღაცა სიმსივნეს ან კისტას, რომელიც უნდა მოიკვეთოს. მან უნდა უარყოს საუკუნო ცხოვრების მნიშვნელობა, მან უნდა წაართვას ბავშვს ცხონების უფლება, რადგან უნდა დატოვოს იგი ნათლისღებისა და ეკლესიასთან თანაზიარების გარეშე. ის უარყოფს ღვთის უფლებას ამ ბავშვზე და თვლის, რომ შეუძლია მოეპყროს მას როგორც ნივთს. ის ამავე დროს ღვთის განგებას უარყოფს და ფიქრობს, რომ ვერ გაზრდის ამ ბავშვს. იგი ძველი და ახალი აღთქმის უარმყოფელია, რომელშიც ნათქვამია: „არა კაც-ჰკლა“.
ასევე ქალმა უნდა მოისპოს მასში ბუნებრივად არსებული დედობრივი ინსტინქტი და ამით ნადირზე უარესი გახდეს, რადგან ცხოველებშიც კი დედობრივი ინსტინქტი იმდენად ძლიერია, რომ ისინი სიცოცხლესაც კი წირავენ ნაშიერის გადარჩენისთვის. შემდეგ დედამ უნდა შინაგანად გაიუცხოვოს საკუთარი შვილი, უყუროს მას არა როგორც საკუთარ სისხლსა და ხორცს, არამედ როგორც ორგანიზმში არსებულ უცხო სხეულს, რაღაცა სიმსივნეს ან კისტას, რომელიც უნდა მოიკვეთოს. მან უნდა უარყოს საუკუნო ცხოვრების მნიშვნელობა, მან უნდა წაართვას ბავშვს ცხონების უფლება, რადგან უნდა დატოვოს იგი ნათლისღებისა და ეკლესიასთან თანაზიარების გარეშე. ის უარყოფს ღვთის უფლებას ამ ბავშვზე და თვლის, რომ შეუძლია მოეპყროს მას როგორც ნივთს. ის ამავე დროს ღვთის განგებას უარყოფს და ფიქრობს, რომ ვერ გაზრდის ამ ბავშვს. იგი ძველი და ახალი აღთქმის უარმყოფელია, რომელშიც ნათქვამია: „არა კაც-ჰკლა“.
