ავტორი:
არქიმანდრიტი იოანე კრესტიანკინი
თემა: მშვიდობა
მარადიული ნეტარების მოპოვების მსურველნი უნდა იყვნენ მშვიდობისმყოფელნი, ანუ უპირველეს ყოვლისა, უნდა სცადონ დარღვეული მშვიდობის აღდგენა, მომხდარი უთანხმოების შეწყვეტა. სხვისთვის მშვიდობის მოფენა მხოლოდ მას შეუძლია, ვინც საკუთარ თავში დაამყარა მშვიდობა. სწორედ ამიტომ გვმართებს ქრისტიანებს ყოველი ძალით სულიერი მშვიდობის შენარჩუნება. რითი ირღვევა მშვიდობა გულისა? – ვნებებით! მათ შორის უპირველესია მრისხანება და სიკაპასე. სულის მშვიდობის შესანარჩუნებლად ვალდებულნი ვართ თავი იმ მდგომარეობამდე მივიყვანოთ, რომ ვერაფერმა შეგვიშფოთოს სული. თუ ქრისტესმიერი ცხონების გზით სიარული გვსურს, ყოველგვარი მწუხარების, გინების, ცილისწამების, იწროობის მიმართ გვმართებს ვიყოთ ყრუ, ბრმა და უგრძნობელი. ხოლო, თუ შეუძლებელია აუღელვებლად დათმენა განსაცდელისა, მაშინ ენას უნდა ამოვდოთ ლაგამი, როგორც ამას დავით წინასწარმეტყველი ამბობს: „მიეწიფნეს სახუმილავთა თუალნი ჩემნი; შევძრწუნდი და არა ვიტყოდე“ (ფს. 76.5). სულის მშვიდობა რომ შეინარჩუნო, უნდა განდევნო დარდი და შეეცადო გქონდეს სული მხიარული. ზირაქის ბრძენი ვაჟი ამბობს: „მრავალი არს მოწყლული დარდისაგან, მაგრამ სარგებელი მათი არა რაი არს“ (ზირაქ. 30.25).
|
|
|
