ჯერ ერთი ყოველმა მართლმადიდებელმა ერმა უნდა ილოცოს არა მარტო თავისი ხელმწიფეებისათვის, არამედ, როგორც ერთი სხეულის – ეკლესიის ნაწილებმა – სხვა მართლმადიდებელი მეფეებისთვისაც. თურქებისაგან დამონებული ბერძნები, სერბები, ბულგარელები და რუმინელები ლოცულობდნენ ერთადერთი მართლმადიდებელი რუსი მეფისათვის. რუსების ვალიც გახლავთ, ილოცონ არა მარტო თავისი, არამედ მათი ხელმწიფეებისთვისაც.
    მეორეც – მეფეებისათვის აღვლენილ ლოცვებში ჩვენ მოვიხსენიებთ არა მარტო ამჟამინდელ, არამედ მომავლის მართლმადიდებელ მეფეებსაც, რადგან წმ. იოანე ოქროპირის განმარტებით: მართლმადიდებელი ხელმწიფენი ძალაუფლების მპყრობელნი იქნებიან ანტიქრისტეს გამოჩენამდე ბოროტების გავრცელების შემფერხებლად. აი, რატომ არ წყვეტს მართლმადიდებელი ეკლესია ლოცვას: „ძლევა ჯვარითა ბარბაროზთა ზედა კეთილმორწმუნესა ხელმწიფესა ჩვენსა მოანიჭე“...