შვიდგზის ზეთისცხებას დიდზე დიდი ძალა აქვს, ადამიანი იმ დროს ემსგავსება ჩვილ ბავშვს. თუ ადამიანი ჯანმრთელია და საჭიროება არ მოითხოვს, მაშინ შვიდგზის ზეთის ცხება შეიძლება აღსრულდეს წელიწადში ორჯერ

წმ. იაკობ მოციქული ამბობს: „უძლურ თუ ვინმე არს თქუენ შორის, მოუწოდენ ხუცესთა ეკლესიისათა და ილოცონ მის ზედა და სცხონ მას ზეთი სახელითა უფლისათა“ (იაკ. 5.14). უცნობია, თუ რის გამო, მაგრამ რუსეთში ამგვარი აზრი დამკვიდრდა, თითქოს ზეთისცხების საიდუმლოს მხოლოდ მაშინ უნდა მივეახლოთ, როდესაც სასიკვდილო სნეულება შეგვეყრება. საბერძნეთში კი, პირიქით, ჯანმრთელი ადამიანებიც იცხებენ ზეთს დიდ ოთხშაბათს. მოციქულის ზემოთმოხმობილი სიტყვები სრულიად ეწინააღმდეგება რუსეთში დამკვიდრებულ ჩვეულებას, რადგანაც ეპისტოლეში ნათქვამია: „და ლოცვამან სარწმუნოებისამან აცხოვნოს სნეული იგი და აღადგინოს იგი უფალმან. დაღაცათუ ცოდვა რაიმე ექმნეს, მო–ვე–ეტეოს მას“ (იაკ. 5.15). ზეთის კურთხევის ძალა იმაში მდგომარეობს, რომ ის მოუნანიებელი ცოდვები მოგვეტევება, რომლებიც დავიწყებული გვაქვს კაცობრივი უძლურების გამო; ხოლო ცოდვათა მოტევების შედეგად, უკეთუ ენებოს ღმერთს, ხორციელ სენთაგანაც განვიკურნებით.

გვეძლევა მადლი, რომელიც:
1. სულიერად აძლიერებს ავადმყოფს,
2. განწმენდს ცოდვათაგან,
3. უმსუბუქებს ტანჯვას,
4. ხშირად კურნავს კიდეც მას.

დიახ, ნახსენებია ორჯერ, მკაფიოდ:
1. მარკოზის სახარებაში, რომელშიც ვკითხულობთ, რომ მოციქულებმა მრავალ ავადმყოფს სცხეს ზეთი და განკურნეს (მკ.6,13).
2. იაკობ მოციქულის ეპისტოლეში, რომელშიც ნათქვამია: ,,უძლურ თუ ვინმე არს თქუენ შორის, მოუწოდენ ხუცესთა ეკლესიისათა და ილოცონ მის ზედა და სცხენ მას ზეთი სახელითა უფლისაითა და ლოცვამან სარწმუნოებისამან აცხოვნოს სნეული იგი და აღადგინოს იგი უფალმან. დაღაცათუ ცოდვაი რაიმე ექმნეს, მიუტეოს მას" (იაკ.5,14-15).

ეძლევათ ამგვარად: მღვდელი ჯვრის სახით სცხებს სხეულს სხვადასხვა ადგილებზე წმიდა ზეთს და მათი სულიერი და ფიზიკური განკურნებისათვის ლოცულობს.

ნაკურთხი ზეთი აღნიშნავს საღმრთო მადლს.

შიში სრულიად უსაფუძვლოა, რადგან ეს საიდუმლო საკურნებელია და არა მომაკვდინებელი.

ზეთის კურთხევის საიდუმლოსთვის ზეთს აკურთხებს მღვდელი.
განმარტება
I. ავადმყოფობის დროს შიშის გარეშე, გადაუდებლად უნდა მივიღოთ ზეთის კურთხევის საიდუმლო. მისი გადადება მცირედმორწმუნეობის ნიშანია, ეს უძლურება კი წინაღობას უქმნის საიდუმლოს საკურნებელ მოქმედებას.
II. ზეთის კურთხევის მიღებამდე აღსარება უნდა ვთქვათ სა ვეზიაროთ წმიდა საიდუმლოთ.
III. ის, რომ მღვდელი უძლურებაში მყოფს გამომშვიდობებისას ხანგრძლივ სიცოცხლეს უსურვებს, მიუთითებს, რომ ზეთის კურთხევის საიდუმლო ავადმყოფს განკურნებაში შეეწევა.
IV. მართლმადიდებელი ეკლესია წმიდა საიდუმლოებებით მუდამ თან ახლავს ადამიანს მისი დაბადებიდან სამარის კარამდე, სიხარულშიც და მწუხარებაშიც.
V. შვიდი საიდუმლოს გარდა, მართლმადიდებელი ეკლესია იმარხავს კიდევ ზოგიერთ წეს-ჩვეულებას, რომლებიც საიდუმლოება არ არის. მას მიეკუთვნება წყლის, ტაძრების, საფლავების, სახლების, ხატების, ჯვრების და სხვადასხვა საგნების კურთხევა, ისევე, როგორც დასაფლავების, ეკლესიად მიყვანების წეს-ჩვეულება და ა.შ. ზოგიერთი ქრისტიანი უარყოფს სხვადასხვა ადგილების, სახლების და საგნების კურთხევას, რადგან ამას ცრუმორწმუეობად თვლის. ასეთი თვალთახედვა არასწორია. ადგილების, შენობების და საგნების კურთხევა ორი მოქმედებისგან შედგება: პირველი, ყველა ის ადგილი, შენობა თუ საგნები არ გამოიყენება ყოველდღიური მოხმარებისთვის და იკურთხება მხოლოდ რელიგიური მიზნით, მეორეც, აღევლინება ღმრთისადმი ლოცვა, რათა მან ეს ადგილები, შენობები და საგნები მიიღოს, განწმიდოს და ღისრ ჰყოს საღმრთო საქმიანობისთვის. ამაში არავითარი ცრუმორწმუნეობა არ არის. ნაკურთხი წყლით არ შეიძლება არც რეცხვა, არც დაბანა. ის ემსახურება მხოლოდ რელიგიურ წეს-ჩვეულებებს, როგორც სულიერი სიწმიდის სიმბოლო. მსგავსად ამისა დგას საკითხი, სხვა საგნებთან დაკავშირებითაც, რომლებიც მათ ღირსეულად გამოყენებისთვის იკურთხება, მაგალითად, როგორიცაა საცხოვრებელი სახლები. სასაფლაოები და ტაძრები იმიტომ იკურთხება, რომ ისინი არ იქნას გამოყენებული საერო დანიშნულებისთვის. თეატრები იხსნება, მაგრამ არ იკურთხება, იმიტომ რომ იქ ადამიანები ლოცვებისა და ღმრთის მსახურებისთვის არ იკრიბებიან. თუ ვინმე ამბობს ტაძრის გახსნას და არა ტაძრის კურთხევას, ეს მის არასწორ ქრისტიანულ აზროვნებაზე მიუთითებს.