link

link

link

link

შინაგანი ლოცვით ქმედება ესაა აიძულო თავი განუწყვეტლივ წარმთქვა ლოცვა ბაგეებით, შეუსვენებლად. თავიდან სწრაფად, ისე, რომ გონებამ გაფანტვა ვერ მოასწროს, არამედ მხოლოდ ლოცვის სიტყვებს უგდოს ყური: "უფალო იესო ქრისტე, შემიწყალე მე". როცა ეს საკმაოდ დიდხანს გაგრძელდება, გონება ეჩვევა მას და უკვე სწრაფად წარმოთქვამს. და ისე ტკბები, თითქოს ბაგეზე თაფლი გეცხოს. და სულ ამის წარმოთქმა გსურს, და თუ შეწყვეტ, გული გწყდება.
როცა გონება ამას მიეჩვევა და გაძღება, კარგად ისწავლის, მაშინ აგზავნის მას გულში. რადგანაც გონება სულის მკვებავია და თუ რაიმე კარგს ან ცუდს შეიტყობს ან მოისმენს, მისი საქმეა ამისი გულში ჩაშვება, რომელიც ადამიანის სულიერი და ხორციელი ცხოვრების ცენტრია და გონების ტახტი. მაშ ასე, როცა მლოცველი გონებას არ აძლევს იმის ნებას, რომ რაიმე წარმოიდგინოს, არამედ მხოლოდ ლოცვის სიტყვებს უგდოს ყური, მაშინ ის მსუბუქად სუნთქავს და გარკვეული ძალისხმევითა და საკუთარი სურვილით ჩაუშვებს მას (გონებას) გულში და აკავებს შიგნით, ერთგვარ სივიიწროვეში და თანაბარზომიერად წარმოთქვამს ლოცვას: "უფალო იესო ქრისტე, შემიწყალე მე".
თავიდან ის რამდენჯერმე ამბობს ლოცვას და აკეთებს ერთ ჩასუნთქვას. შემდეგ, როცა გონება გულში დგომას მიეჩვევა, ყოველი ჩასუნთქვისას წარმოითქმის ერთი ლოცვა: "უფალო იესო ქრისტე" - ჩასუნთქვა, "შემიწყალე მე" - ამოსუნთქვა. ასე გრძელდება მანამ, სანამ მადლი არ მოგეფინება და არ დაიწყებს მოქმედებას სულში; ამის შემდეგ კი უკვე იწყება ჭვრეტა

link

ლოცვა ყველგან ითქმის: ზიხარ თუ წევხარ, დგახარ თუ დადიხარ. "მოუკლებლად ილოცევდით. ყოველსა შინა ჰმადლობდით", - ამბობს მოციქული. ოღონდ ლაპარაკია არა იმაზე, რომ როცა დაწვები, მხოლოდ მაშინ ილოცო. საჭიროა ბრძოლა: გინდ იდგე, გინდ იჯდე. როცა იღლები ჯდები, ისევ დგები, რომ ძილი არ მოგერიოს.
ამას ჰქვია "ქმედება". შენ ღმერთს შენს განზრახვას უჩვენებ, ყველაფერი კი მასზეა დამოკიდებული, გიბოძებს თუ არა ამას. ღმერთია დასაბამიცა და დასასრულიც. მისი მადლი იქმს ყოველივეს. იგია (მადლი) მამოძრავებელი ძალა

link

თუ ისწრაფი, რომ მხოლოდ "ლოცვით" მოიპოვო ღმერთი, ერთხელაც კი არ ჩაისუნთქო ღმერთის გარეშე. ოღონდ იცოდე, წარმოდგენები არ მიიღო. რადგან ღმერთი უსახოა, წარმოუდგენელი, უფერო: იგი ზესრულია. ვერ ითმენს განსჯას. იგი მსუბუქ ქროლვასვით მოქმედებს ჩვენს გონებაში

link

იმისათვის, რომ სიყვარული გაჩნდეს და ამოძრავდეს, მცნებები უნდა დაიმარხო. როცა ღამით დგები და ლოცულობ, როცა ხედავ ავადმყოფსა და თანაუგრძნობ, ხედავ ქვრივ-ობლებს, მოხუცებსა და იწყალებ მათ, მაშინ ღმერთს უყვარხარ. და შენც გიყვარს იგი. მას პირველს უყვარხარ და გაღვრის თავის მადლს. და ჩვენც ჩვენთაგან "შენთა შენთაგან" ვაძლევთ

link

ლმობიერება მაშინ მოდის, როცა ფიქრობ, თუ რაოდენ დაამწუხრე ღმერთი, ის, ვინც ასეთი კეთილია, ასეთი ტკბილი, ასეთი მოწყალე, სახიერი, სიყვარულით აღსავსე, ვინც ჯვარს ეცვა და ივნო ჩვენთვის. ყოველივე ამაზე, განსაკუთრებით კი უფლის ვნებებზე ფიქრს მოაქვს ლმობიერება

link

link