თემა: ანგელოზი
ანგელოზთა მეგობარი.
ალისკის წმიდა განმანათლებელი მიტროპოლიტი ონოკენტი (ფენიამინოვი) ენერგიული და გულადი ადამიანი იყო. მას არაფრის ეშინოდა, მსუბუქი ნავით ალეუტის არქიპელაგის ალეუტის კუნძულზე მარტო გაემგზავრა: კუნძულიდან კუნძულზე ადგილობრივ მცხოვრებთა განასათლებლად და გამოსაკვებად მოგზაურობდა.
-1828 წელს პირველად მოვინახულე კუნძული აკუნი, - ჰყვებოდა წმიდანი, -შორიდან დავინახე სანაპიროსთან მდგომი მცხოვრებლები; მიწაზე ფეხის დადგმა ძლივს მოვასწარი, რომ ისინი სიხარულით გამოიქცნენ ჩემს სანახავად.
-რა მოხდა? - ვკითხე მათ, - რა გიხარიათ ასე ძლიერ?
-ჩვენ გელოდით, - მიპასუხეს კუნძულის მცხოვრებლებმა, - გვინდა, რომ მთელი დღე ჩვენთან დარჩეთ!
-საიდან შეიტყეთ, რომ ამ კუნძულზე მოვდიოდი?
-სმირენნიკოვმა გაგვაფრთხილა, ერთმა სალოსმა ჩვენი ხალხიდან.
-შესაძლებელია მისი ნახვა? მიმიყვანეთ მასთან, - ვთხოვე ჩემს დამხვდურთ, მაგრამ მათ არ დასჭირდათ ამის გაკეთება, რადგან სმირენნიკოვი თვითონ მოვიდა. ის მომიახლოვდა და მითხრა:
-თქვენ ჩემი ნახვა გსურდათ და მოვედი. თქვენი მოსვლის შესახებ ჩემმა ორმა მეგობარმა შემატყობინა.
-ვინ არიან შენი მეგობრები?
-თეთრი ადამიანები. ისინი აქ ახლოს მთებში ცხოვრობენ და ყოველდღიურად მესტუმრებიან ხოლმე.
ეს ადამიანი გაუნათლებელი იყო, მაგრამ სახარება კარგად იცოდა. სმირენნიკოვმა თავისი მეგობრების გარეგნობა აღმიწერა. ერთ-ერთი მათგანის პორტრეტმა ხატებზე გამოხატული მთავარანგელოზი გაბრიელი გამახსენა.
-ეს მამები, - განაგრძო ადგილობრივმა მაცხოვრებელმა, - ხშირად მოდიან ხოლმე ჩემს სანახავად და საინტერესოდ მესაუბრებიან. ღვთის მცნებებში განმსწავლიან.
-შეიძლება მათთან შეხვედრა? - ინტერესით ვკითხე მე.
-ვკითხავ მათ, - შემპირდა სმირენნიკოვი.
-მთავარანგელოზთაგან მან ასეთი პასუხი მომიტანა:
-ჩვენ სიხარულით მივიღებთ მას, მაგრამ რაში სჭირდება ჩვენი ნახვა, თუკი ისიც იმასვე გასწავლით, რასაც ჩვენ?
მაშინ მე გავიფიქრე:
-რა შეიცვლება, თუკი ანგელოზებს ვიხილავ?
დავფიქრდი ამ საკითხზე, საკუთარი თავი მათთან შეხვედრის უღირსად ჩავთვალე და გადავწყვიტე, შეხვედრა აღარ მეძია
-1828 წელს პირველად მოვინახულე კუნძული აკუნი, - ჰყვებოდა წმიდანი, -შორიდან დავინახე სანაპიროსთან მდგომი მცხოვრებლები; მიწაზე ფეხის დადგმა ძლივს მოვასწარი, რომ ისინი სიხარულით გამოიქცნენ ჩემს სანახავად.
-რა მოხდა? - ვკითხე მათ, - რა გიხარიათ ასე ძლიერ?
-ჩვენ გელოდით, - მიპასუხეს კუნძულის მცხოვრებლებმა, - გვინდა, რომ მთელი დღე ჩვენთან დარჩეთ!
-საიდან შეიტყეთ, რომ ამ კუნძულზე მოვდიოდი?
-სმირენნიკოვმა გაგვაფრთხილა, ერთმა სალოსმა ჩვენი ხალხიდან.
-შესაძლებელია მისი ნახვა? მიმიყვანეთ მასთან, - ვთხოვე ჩემს დამხვდურთ, მაგრამ მათ არ დასჭირდათ ამის გაკეთება, რადგან სმირენნიკოვი თვითონ მოვიდა. ის მომიახლოვდა და მითხრა:
-თქვენ ჩემი ნახვა გსურდათ და მოვედი. თქვენი მოსვლის შესახებ ჩემმა ორმა მეგობარმა შემატყობინა.
-ვინ არიან შენი მეგობრები?
-თეთრი ადამიანები. ისინი აქ ახლოს მთებში ცხოვრობენ და ყოველდღიურად მესტუმრებიან ხოლმე.
ეს ადამიანი გაუნათლებელი იყო, მაგრამ სახარება კარგად იცოდა. სმირენნიკოვმა თავისი მეგობრების გარეგნობა აღმიწერა. ერთ-ერთი მათგანის პორტრეტმა ხატებზე გამოხატული მთავარანგელოზი გაბრიელი გამახსენა.
-ეს მამები, - განაგრძო ადგილობრივმა მაცხოვრებელმა, - ხშირად მოდიან ხოლმე ჩემს სანახავად და საინტერესოდ მესაუბრებიან. ღვთის მცნებებში განმსწავლიან.
-შეიძლება მათთან შეხვედრა? - ინტერესით ვკითხე მე.
-ვკითხავ მათ, - შემპირდა სმირენნიკოვი.
-მთავარანგელოზთაგან მან ასეთი პასუხი მომიტანა:
-ჩვენ სიხარულით მივიღებთ მას, მაგრამ რაში სჭირდება ჩვენი ნახვა, თუკი ისიც იმასვე გასწავლით, რასაც ჩვენ?
მაშინ მე გავიფიქრე:
-რა შეიცვლება, თუკი ანგელოზებს ვიხილავ?
დავფიქრდი ამ საკითხზე, საკუთარი თავი მათთან შეხვედრის უღირსად ჩავთვალე და გადავწყვიტე, შეხვედრა აღარ მეძია
|
|
|
