მამაკაცურად შემოსილი ღირსი მარიამი საკუთარ მამასთან, ევგენისთან ერთად სულის ცხონებისთვის მარინის სახელით მონასტერს შეეფარა.
მონაზონი მარინი სხვა ძმებთან ერთად მორჩილებას აღასრულებდა და მუშაობდა მიწის ნაკვეთზე, რომელიც მონასტრიდან საკმაოდ შორს იყო. მათ შუა ღამე სასტუმროში ღამისთევა უწევდათ.
სასტუმროს მეპატრონეს ჰყავდა ქალიშვილი, რომელიც ერთმა ჯარისკაცმა შეაცდინა და შემდეგ დაარიგა, თუ როგორ უნდა დაებრალებინა ყველაფერი მარინისთვის.
სასტუმროს მეპატრონე მონასტერში მივიდა და იღუმენს შესჩივლა, რომ მონაზონმა მისი შვილი შეურაცხჰყო.
-მარინი ახლა აქ არ არის; როდესაც დაბრუნდება, მე მას მონასტრიდან გავაძევებ, - აღუთქვა იღუმენმა მომჩივანს.
დაბრუნებულ მარინის წინამძღვარმა ჰკითხა:
-ნუთუ ეს არის შენი ღვთისმოშიშება, ძმაო? შენს მიერ პატივაყრილი ქალწულის მამა მოვიდა და შენს გამო გვაყვედრიდა.
მარინი იღუმენის ფერხთით დაეცა და მწარედ აქვითინდა.
-შემინდე მე ცოდვილს, შემინდე ღვთის გულისთვის, რადგან მძიმედ შევცოდე უფლის წინაშე.
განრისხებულმა იღუმენმა მარინი მონასტრიდან გააძევა, რის შემდეგაც ის კარიბჭის მახლობლად დაემკვიდრა, სადაც ღია ცის ქვეშ ითმენდა სიცივესა და შიმშილს. მონასტერში შემსვლელ-გამომსვლელები ეკითხებოდნენ:
რისთვის იტანჯები და ითმენ განსაცდელებს დღე და ღამე?
-შემიწყალეთ, ღვთის გულისთვის, რადგან მძიმედ შევცოდე და სწორედ ამისთვის ვარ გაძევებული მონასტრიდან.
ასეთი იყო წმიდა მარინის სიმდაბლე და ღვთისმოსაობა

link

ერთხელ პატრიარქ ეფრემს მოახსენეს, ერთი მესვეტე სევერიანელთა ერესისკენ მიიდრიკაო. პატრიარქი წავიდა, რათა მოსაგრე დაერწმუნებინა, რომ დედა ეკლესიის წიაღს დაბრუნებოდა. მესვეტეს სურდა, წმიდა ეფრემი დაეშინებინა და უთხრა:
-კოცონი დავანთოთ, და ორივე ცეცხლში შევიდეთ. ვინც უვნებელი გამოვა, მისი რწმენა იქნება ჭეშმარიტი.
წმიდა ეფრემმა ცეცხლი დაანთებინა და მესვეტეს ჩამოსვლა შესთავაზა, რათა, მისი ნებისამებრ, ცეცხლში შესულიყვნენ. მაგრამ ის იმდენად შეშინდა, რომ ჩამოსვლა ვეღარ გაბედა. მაშინ წმიდა ეფრემმა ილოცა, ცეცხლზე პატიოსანი ჯვრის ნიში გამოსახა და ნაკვერჩხლებზე საკუთარი ომოფორი დააგდო. კოცონი კიდევ სამ საათს მძვინვარებდა, მაგრამ ომოფორი უვნებელი დარჩა.
როდესაც მესვეტემ ეს სასწაული იხილა, გულში სინანული ჩაეღვარა, სევერიანელობა უარყო და წმიდა კათოლიკე სამოციქულო ეკლესიას დაუბრუნდა

link

ღირსი მამა ზენონი IV საუკუნეში მოღვაწეობდა. ერთხელ, პალესტინაში მოღვაწეობის დროს, წმიდა ზენონი დაღლილობის გამო დასასვენებლად და ორიოდე ლუკმის საჭმელად ბოსტნის მახლობლად ჩამოჯდა. ღირსმა მამამ ბოსტანში ახლადშემოსული კიტრი დაინახა და გაიფიქრა: "ეს ხომ დიდი ცოდვა არ არის", - და ერთი კიტრის მოწყვეტა დააპირა; მაგრამ უცბადვე შეიცვალა საკუთარი მცდარი აზრი და თქვა:
-მტაცებელნი სასჯელს მიეცემიან; მაშ, ზენონ, გამოსცადე თავი თვისი, ძალგიძს, აიტანო ტანჯვა თუ არა?
ამ სიტყვებით ზენონი თაკარა მზეზე დაჯდა და ხუთი დღის განმავლობაში ადგილიდან ფეხი არ მოუცვლია. ბოლოს იგრძნო, რომ ხვატისგან არაქათგამოცლილს ძალ-ღონე სრულიად ელეოდა და საკუთარ თავს ამგვარი განაჩენი გამოუტანა: "ზენონს არ ძალუძს აიტანოს სასჯელი; მაშასადამე, თავისი ხორცის გაძღომისთვის სხვისი საკუთრებაც არ უნდა მიიტაცოს".
ეს თქვა და იქაურობას მშვიდად გაეცალა.
"არა საკვირველ არს, უკეთუ ვინ დაეპყრას პარვასა, რამეთუ იპარავნ, რათა განიძღონ სული თვისი მშიერი, ხოლო უკეთუ შეპყრობილ იქმნეს, შვიდ წილად იზღვიოს, და ყოველი მონაგები მისცეს და იხსნას თავი თვისი (იგავ. 6, 30-31)"

link

ერთხელ მაკარი ალექსანდრიელი მაკარი მეგვიპტელს შეხვდა. მათ განიზრახეს, ნილოსის მეორე მხარეს გადასულიყვნენ და ავიდნენ ერთ დიდ ტივზე, რომელზეც დაემგზავრნენ ვიღაც მაღალჩინოსანნი დიდი ამალით. მათი ეტლი ერთიანად სპილენძით იყო მოჭედილი, ცხენებს კი მოოქროვილი ლაგამი ეკეთათ; ძვირფასეულობით მორთული რამდენიმე მცველი და მსახურიც ახლდათ. მდიდრებმა კუთხეში მსხდომი ღარიბად შემოსილი ბერები შეამჩნიეს და მათ უპოვარებას ქება დაუწყეს. ერთმა მათგანმა ბერებს უთხრა:
-ნეტარ ხართ თქვენ, ღვთის ხალხო, რამეთუ მოიძულეთ სოფელი.
მაკარი ალექსანდრიელმა კი უპასუხა:
-ნამდვილად, ჩვენ მოვიძულეთ სოფელი, ხოლო თქვენ კი სოფელმა მოგიძულათ. იცოდე, რომ ეს სიტყვები თავით შენით კი არ გითქვამს, არამედ იწინასწარმეტყველე. ჭეშმარიტად, ჩვენ ორივეს მაკარი გვქვია, ხოლო მაკარი ნეტარს ნიშნავს.
ამ სიტყვებით გაოგნებულმა და შთაგონებულმა მდიდარმა შინ დაბრუნებისთანავე განიძარცვა საერო სამოსელი, ეს სოფელი დატოვა და ბერობას შეუდგა

link

ალექსანდრიის პატრიარქის, იოანე მოწყალის დროს ალექსანდრიაში აბბა სერიდას მონასტრიდან ბერი ვიტალი ჩავიდა. იგი სამოცი წლის იყო, მაგრამ ისეთი ცხოვრების წესი აირჩია, რომ ხალხის თვალში მაცდური და ძლიერ ცოდვილიც კი ჩანდა, თუმცა უფლის წინაშე სათნო და მართალი კაცი იყო.
ალექსანდრიაში ჩასვლისას მან იქაური მეძავების სია ჩამოწერა და უფალს ამ მძიმე და მომაკვდინებელი სენისგან მათ განკურნებას ევედრებოდა. ის დილიდან დაღამებამდე დაქირავებულ მუშად მუშაობდა და დღიური გასამრჯელოდან (რაც სპილენძის თორმეტ მონეტას წარმოადგენდა) მხოლოდ ერთს ხალჯავდა საკვებში; შემდეგ სამეძაო სახლში მიდიოდა, დანარჩენ მონეტებს ერთ მეძავს აძლევდა და სთხოვდა:
-ღვთის გულისთვის გევედრები, ამ საფასურად ეს ღამე წმიდად შეინახე და ნურავის გაიკარებ!
მეძავი დასაძინებლად წვებოდა, ხოლო ღირსი ვიტალი მთელ ღამეს სიფხიზლესა და ფსალმუნთა გალობაში ატარებდა. დილით კი მეძავს აიძულებდა, არავისთვის არაფერი ეთქვა. ასე ატარებდა ყოველ დღეს ღირსი ვიტალი შრომასა და მეძავებისთვს ლოცვაში. ხშირად ამ სათნო კაცის ქცევით მხილებული და შერცხვენილი მეძავები მასთან ერთად მოიდრეკდნენ ხოლმე მუხლს და ლოცვას იწყებდნენ. ვიტალი მათ სინანულისკენ მოუწოდებდა, უყვებოდა, თუ რა საშინელი სასჯელი ელით მეძავებს და რა დიადი და დიდებული - მონანულებს. მისი ქადაგების შემდეგ მრავალი მათგანი მონასტერში წავიდა. ზოგმა ოჯახი შექმნა; ზოგიერთმაც თავი დაანება ამ ცოდვილ ცხოვრებას და პატიოსანი ცხოვრებით დაიწყო ლუკმა პურის შოვნა

link

ერთხელ წმიდა იაკობთან გლახაკები მივიდნენ და მოწყალება სთხოვეს, თითქოსდა მეგობრის დასაკრძალავად, რომელიც იქვე იწვა და წმიდანს თავს მკვდრად აჩვენებდა. წმიდა იაკობმა მოწყალება გაიღო, მიცვალებულისთვის ილოცა, რათა უფალს მისი ცოდვები შეენდო და წავიდა. გლახაკნი თავის მეგობართან მივიდნენ და უთხრეს:
-ახლა კი ადექი, მეუფე თვალს მიეფარა.
მაგრამ მათი მეგობარი ვეღარ წამოდგა, რადგან ნამდვილად მომკვდარიყო. ამ სასწაულის მხილველი გლახაკები ძლიერ შეშინდნენ, სასწრაფოდ დაეწივნენ წმიდა იაკობს, მუხლებში ჩაუცვივდნენ და შენდობა სთხოვეს. როდესაც შენდობა მიიღეს, თვალცრემლიანნი შეევედრნენ წმიდანს, მათი მეგობარი მკვდრეთით აღედგინა.
ეპისკოპოსის ლოცვით მიცვალებული გაცოცხლდა

link

ისააკ ბერმა საკუთარ თავზე შემდეგი რამ მოგვითხრო:
-მოხდა ისე, რომ ჩემს ერთ ძმას დავემდურე და მასზე განვრისხდი. ერთხელ ჩემს სენაკში მუშაობისას უცებ ისე გავღიზიანდი, რომ საქმეს გული ვეღარ დავუდე და მთელი დღე უქმად გავატარე. უეცრად დავინახე, რომ ჩემს სენაკში ახალგაზრდა კაცი შემოვიდა. მას ბერების წესისამებრ, ლოცვა არ უთქვამს, და მომმართა:
-ვხედავ, რომ განაწყენებული ხარ, მენდე და მე განგკურნავ.
-განმეშორე, რადგან ღვთისგან არა ხარ და აქ აღარასოდეს მოხვიდე, - ვუპასუხე მე.
მაშინ ყმაწვილმა მიპასუხა:
-მეცოდები, საკუთარ თავს ვნებ, რადგან უკვე ჩემი ხარ.
-შენი არა, მე უფლისა ვარ, შენ კი ეშმა ხარ, - ვუთხარი მე.
მაგრამ ყმაწვილმა მომიგო:
-ყოველი ღვარძლიანი და მრისხანე ადამიანი ჩვენ გვეკუთვნის; უკვე სამი კვირაა, რაც განრისხებული ხარ შენს ძმაზე. ყოველი ღვარძლიანი ადამიანი თანამდებია გეენიისა; შენ კი გულში ძმისთვის ბოროტი გიდევს. სწორედ ამიტომ ჩემი და მხოლოდ ჩემი ხარ, რადგან მე დადგინებული ვარ მრისხანეთათვის.
ამ ამბის შემდეგ სასწრაფოთ ძმასთან გავიქეცი და შენდობა ვთხოვე; სენაკში დაბრუნებულს კი ჩემი ხელსაქმე დამწვარი დამხვდა. დამწვარი დამხვდა ფარდაგიც, რომელზეც ლოცვისას მუხლს ვიდრეკდი

link

ერთი მონოზონი უდაბნოში დაეყუდა და ლოცვასა და ფსალმუნების ღვაწლს შეუდგა. ერთხელ გაიგონა, როგორ ეუბნებოდნენ ერთმანეთს ეშმაკები, მოდი, ამა და ამ სოფელში გავიქცეთ და მღვდელი სიძვით დავცეთ, რადგან ნაბრძანებია, რომ ხვალ, დილის 8 საათზე მოკვდესო.
გულმოწყალე ბერი ამის გაგონებისთანავე გაემართა იმ სოფლისკენ, სადაც მღვდელი ცხოვრობდა. მთელი ღამე იარა და გამთენიისას სოფელში შევიდა. ეკლესიის კართან ჩამომჯდარი, შეწუხებული კაცი დაინახა და ჰკითხა, შენ ხომ არ ხარ ამ სოფლის მღვდელიო.
-მე ვარ, - მიუგო მღვდელმა.
-ადექი, საშინელი რამ უნდა გითხრა, - სთხოვა ბერმა.
მღვდელმა თავისი მწუხარების გამო არ უსმინა, მაგრამ ბერი შეევედრა, ააყენა, კუთხეში გაიხმო და უამბო, რაც ეშმაკებისგან გაიგონა. მღვდელმა ღრმად ამოიოხრა და ტირილით უთხრა:
-ნეტავ ერთი საათით ადრე მოსულიყავი, ძმაო; ცოტა ხნის წინ აქ ერთი ქალი მოვიდა, რომ კანდელიდან სანთელი აენთო და მასთან სიძვით დავეცი.
ამის წარმოთქმისთანავე მიწაზე დავარდა და სული განუტევა.
წმიდა ბერი ძრწოლამ და შიშმა შეიპყრო, როცა იხილა, როგორი გულმოდგინებით ირჯებიან ეშმაკები ადამიანის წარსაწყმედად, თუ ღმერთი ამის ნებას მისცემთ

link

"არა განიკითხოთ..." ერთხელ წმიდა ვიტალი, რომელმაც თავისი დარიგებებითა და სათნო ცხოვრებით მრავალი მეძავი პატიოსანი ცხოვრებისკენ მოაქცია, გამთენიისას სამეძავო სახლიდან გამოდიოდა. მას შემოხვდა ახალგაზრდა, რომელიც შესაცოდად მეძავებთან მიდიოდა. ახალგაზრდამ წმიდა ვიტალის ყვირიმალში სილა გააწნა და უთხრა:
-როდემდე უნდა იყო უნანელი და იცხოვრო უწმინდური ცხოვრებით?
-მერწმუნე, - უთხრა ღირსმა მამამ, - ისეთ დარტყმას მიიღებ ყვირიმალში, რომ შენს კვნესაზე მთელი ალექსანდრია შეიკრიბება.
რამდენიმე დღის შემდეგ ღირსი მამა სენაკში ჩაიკეტა და მხურვალე ლოცვას მიეცა, რის შემდგომაც აღესრულა. სწორედ ამ დროს ახალგაზრდამ ყვირიმალში სილა მიიღო და მასში დემონები ჩასახლდნენ. ის ტანზე სამოსელს იხევდა და ისეთი საშინელი ხმით ყვიროდა, რომ მთელი ალექსანდრია შეიკრიბა. როდესაც ახალგაზრდა გონს მოვიდა, ღირსი მამის სენაკისკენ გაემართა და შესთხოვა:
შემიწყალე მე, მონავ ღვთისა, რამეთუ ფრიად შევცოდე წინაშე შენსა.
როდესაც განიკურნა, ყველაფერი იქ შეკრებილებს უამბო. ხალხი წმიდა ვიტალის სენაკისკენ დაიძრა. როდესაც კარი გახსნეს, წმიდანი შუაგულ სენაკში მუხლმოდრეკილი იხილეს, თითქოს ლოცვაზე იდგა, თუმცა უკვე გარდაცვლილი იყო. წმიდანს ხელში ეჭირა ქარტია, სადაც ეწერა:
-ალექსანდრიელნო! ნუ განიკითხავთ დროზე ადრე, სანამ არ მოვა ყველას განმკითხველი უფალი!

link

დედათა სავანეში ერთი ქალწული ცხრამეტი წლის მანძილზე კარჩაკეტილი ცხოვრობდა. ერთხელაც, ეშმაკის ჩაგონებით, სენაკის სარკმელი გამოაღო და მშვენიერი გარეგნობის მომღერალი დაინახა. იგი იმდენად მოიხიბლა, რომ სენაკში შეიყვანა და მასთან შესცოდა.
უფალმა მისგან უსჯულოების ნაყოფი განარიდა და შვილი მოუკვდა. დედაკაცი სინანულში ჩავარდა. იგი ისეთ მკაცრ მარხვასა და ლოცვას მიეცა, რომ სისუსტის გამო ფეხზე დგომაც კი უჭირდა.
გამოხდა ხანი და ერთ ღირსეულ ბერს ემცნო, რომ ცოდვილი დედაკაცი სათნო ეყო უფალს უფრო მეტად სინანულის ღვაწლით, ვიდრე ქალწულებრივი მოღვაწეობით.
მაშ ნურავინ განიკითხავს ცოდვილებს ხილული ცოდვების გამო, რადგან არავინ უწყის სინანულის შესახებ, რომელიც საიდუმლოდ აღესრულება ადამიანის გულში

link