ეს აზრი ბოროტისაგან არის, რომელიც ცდილობს, ადამიანი სულიერად დაასნეულოს. ამგვარი აზრის მიმართ განურჩევლობა უნდა შევინარჩუნოთ, ყურადღება არ უნდა მივაქციოთ, მასზე მინდობა ერთი წუთითაც კი არ შეიძლება. მაგალითად, ეჭვიანი კაცი, როდესაც დაინახავს, რომ ორი ნაცნობი ერთმანეთში ჩეს აზრი ბოროტისაგან არის, რომელიც ცდილობს, ადამიანი სულიერად დაასნეულოს. ამგვარი აზრის მიმართ განურჩევლობა უნდა შევინარჩუნოთ, ყურადღება არ უნდა მივაქციოთ, მასზე მინდობა ერთი წუთითაც კი არ შეიძლება. მაგალითად, ეჭვიანი კაცი, როდესაც დაინახავს, რომ ორი ნაცნობი ერთმანეთში უმად საუბრობს, იფიქრებს: "ჩანს, ისინი თავიდან ფეხებამდე მჩხრეკენ, მათგან ამას არ მოველოდი"! ის ადამიანები კი სინამდვილეში სულ სხვა რამეზე საუბრობენ. თუ ამგვარ აზრებს თავისუფლებას მივანიჭებთ, ისინი უფრო და უფრო გაძლიერდებიან და ადამიანი იქამდე მივა, რომ იმასაც იფიქრებს, რომ თითქოს მას უთვალთვალებენ და დევნიან. ვინმეს კიდეც რომ ჰქონდეს "უეჭველი მტკიცებულება" იმასთან დაკავშირებით, რომ გარშემომყოფნი მხოლოდ მისით არიან დაკავებულნი, მან უნდა იცოდეს, რომ ეს "ფაქტები" მაგიდაზე ეშმაკურად შემოუდგა ვიღაცამ და ეს "ვიღაცა" მტრის გრდა სხვა არავინაა. რადგანაც ის ცდილობს, რომ ადამიანი მისგან ჩაგონებული აზრის სიმართლეში დაარწმუნოს. რაოდენ მზაკვარი რეჟისორია ეშმაკი!
    
    ერთ ახალგაზრდას ვიცნობ, მიუხედავად იმისა, რომ გონიერია, საკუთარი თავი დააჯერა, რომ თითქოს თვითონ ფსიქიკურად გაუწონასწორებელი იყოს. ეშმაკის მიერ მიწოდებული აზრების შეწყნარებით ამ ახალგაზრდამ საკუთარ თავს კომპლექსების მთელი რიგი შეუქმნა. მან თვითმკვლელობა სცადა, საშინლად გატანჯა მშობლები, ღმერთმა მას ძალები და შესაძლებლობები მისცა, ეშმაკმა კი ეს ყველაფერი უსარგებლოდ უქცია. ასე იტანჯება ის ყმაწვილი და ტანჯავს სხვებსაც. არანაირად არ შემიძლია ამის გაგება: რისთვის იწყნარებენ ადამიანები ეშმაკის ზრახვებს და გაუსაძლისს ხდიან საკუთარ ცხოვრებას?! მერე კი ღმერთს ადანაშაულებენ იმაში, რაც მათ თავს ხდება. მას კი ჩვენ ესოდენ ძლიერად ვუყვარვართ და ზრუნავს ჩვენზე! ასეთ ადამიანს, რაც გინდა უთხარი, ვერაფერს შეასმენ. ვიდრე თვითონ არ მივა იქამდე, რომ არად აგდებდეს საკუთარ აზრებს, რომელსაც მას მტერი უგზავნის, ყოველგვარი საუბარი მასთან ტყუილუბრალო შრომა იქნება და მეტი არაფერი.