პატერიკში ყვებიან ერთ ბერზე, რომელიც თავს ცოდვილად მიიჩნევდა. ამიტომ ყოველ დილას, როგორც კი გაიღვიძებდა, გონებით ჯოჯოხეთში ცოდვილებთან ჩადიოდა, გულში ფიქრობდა იქაურ ტანჯვა-­წამებაზე, მარადიულ წუხილზე, კბილთაღრჭენაზე და სხვ. და ლოცულობდა ყოველივე ამის თავიდან ასაცილებლად. ბერები ამას მეტ­ნაკლებად სასარგებლო და საიმედო საქმედ მიიჩნევდნენ. ბერი სილუანი ამბობდა: "ამყოფე გონება ჯოჯოხეთში და სასო არ წაიკვეთო".