ავტორი:
წმ. სერაფიმე საროველი
თემა: სასოწარკვეთილება
ჩვენ მთელი ცხოვრების განმავლობაში ცოდვაშუ დაცემით შეურაცხვყოფთ უზესთაეს ღმერთს, ამიტომ ყოველთვის ჩვენი დარჩენილი ვალები თავმდაბლურად უნდა გამოვთხოვოთ უფალს. უფალი ჩვენი გადარჩენისთვის იღვწის, მაგრამ ადამიანთა დამღუპველი დემონი ადამიანის სასოწარკვეთაში ჩაგდებას ლამობს, მტკიცე და ამაღლებული სული უბედურების ჟამს სასოს არ წარიკვეთს. გამცემი იუდა სულმოკლე იყო და ბრძოლაში არ იყო დაცდილი. ამიტომ მტერმა დაინახა რა მისი სასოწარკვეთა, თავს დაესხა და რათა თავი ჩამოეხრჩო, მაგრამ როდესაც პეტრე, ეს ქვასავით მაგარი კაცი ცოდვაში ჩავარდა, როგორც ბრძოლაში გამოცდილთ სჩვევიათ, სულით კი არ დაცემულა, არამედ გულმხურვალე ცრემლები დაღვარა. როდესაც მტერმა მისი ცრემლი იხილა, ისეთი გოდებით გაიქცა, ვითარცა ცეცხლით თვალდაშანთული
|
|
|
