ავტორი:
წმ. ეპისკოპოსი გაბრიელი(ქიქოძე)
თემა: მშვიდობა
ნუ ჰგონებ შენ, ძმაო, რომ მშვიდობა ჰნიშნავს რომელსამე დაძინებასა, ანუ განსვენებასა, ანუ სულირსა უძრაობასა და უგრძნობელობასა. იგი ჰნიშნავს სრულიად ამის წინააღმდეგსა. მშვიდობა არის სულიერი ძალი და მოქმედება; ის მშვიდობა, რომელიც მაცხოვარმან, მკვდრეთით აღდგომილმან, უწინარეს ყოვლისა ახარა მოწაფეთა თვისთა, მეტყველმან: „მშვიდობა თქვენთანა“, და არომელი იყო უდიდესი და უტკბილესი ხარება შორის პირველთა ქრისტეანეთა; ის ზეგარდამო მშვიდობა, რომელსა ჩვენ ყოველ წირვა–ლოცვაზედ, უწინარეს ყოვლისა გამოვითხოვთ ღვთისაგან; ის მშვიდობა, რომლითა, სიტყვისამებრ პავლე მოციქულისა, უნდა იყოს შეზღუდული გული, სული და გონება ქრისტიანეთა. იგი არის ერთი უმაღლესთა ნიჭთაგანი სულისა წმიდისა. მხოლოდ ის გრძნობს ამ მშვიდობას, რომლისა გული და სული სულმან წმიდამან გასწმინდა ყოვლისა ცოდვისაგან. მშვიდობა არის სიყვარული და ერთობა შორის კაცისა და მოყვასისა მისისა; არის შეერთება შორის კაცისა და სინიდისისა მისისა; ბოლოს – შერიგება შორის კაცისა და ღვთისა.
|
|
|
