თითოეულ მორწმუნეს, არა განდგომილს ეკლესიისაგან, საკუთარი მოძღვარი ჰყავს. მოძღვარი აღსარების დროს მის ყოფაქცევასა და საქმეებს გამოიკვლევს და თუ საჭიროდ ჩათვლის, მას სულიერ სასჯელს ანუ ეპიტიმიას დაადებს. თუ დაინახა, რომ მორწმუნე თავის ცოდვებს ჭეშმარიტად ნანობს და ცხადად სურს თავისი ცხოვრების გამოსწორება, უფალ იესო ქრისტეს სახელით მიუტევებს მას. წინააღმდეგ შემთხვევაში, დააყენებს ზიარებისაგან, რათა უმეტესად შეინანოს და გამოსწორდეს.