
თავი დაანებე იმის ძიებას, რასაც პოვნისთანავე დატოვებ
თავი დაანებე იმის ძიებას, რასაც პოვნისთანავე დატოვებ
მარადიული ცხონება იმდენად საჭიროა, რომ მის გარეშე ყველაფერი არარაობაა
საცოდავნი, უგუნურნი არიან ისინი, ვინც არარაობას ყოველივეს ამჯობინებენ
ის, ვისაც მიწიერი ზეციერზე მეტად უყვარს, ზეციერსაც მოაკლდება და მიწიერსაც
არაფერი აქვს მას, ვინც არ მოიხვეჭა ცხონება, თუნდაც მას მთელი სამყარო ეკუთვნოდეს.
სული, რომელიც მიწიერ სიკეთეებს ემონება, მარადიული სიკეთეების თანაზიარი ვერ გახდება.
ნუ მოისურვებ სიკეთეებს, რომელთაც ოდესმე ვეღარ მოიხმარ, მუდმივად ფლობას კი ვერ შეძლებ.
ვინც აწმყოს მეტისმეტ პატივს სცემს, ის ვერასდროს გახდება მომავალი სიკეთეების ხილვის ღირსი.
10. ნუ გიხარის ყუავილოვნებათა ზედა საწუთოისათა, რამეთუ ყუავილი თივისაი ვიდრე განხილვამდე დაჭნების
ყოველივე მიწიერი ცვალებადია, ჩრდილივით ქრება, ტალღასავით ჩაივლის, ჭკნება, როგორც ყვავილი, კვამლივით გაიფანტება.