ვისაც აქვს სიყვარული, ან მოწყალება, უპირველეს ყოვლისა თავის თავს ახარებს და არგებს, შემდეგ კი

ვისაც აქვს სიყვარული, ან მოწყალება, უპირველეს ყოვლისა თავის თავს ახარებს და არგებს, შემდეგ კი მოყვასს. ასევეა უკეთურება: იგი პირველად მის მფლობელსა ვნებს. თუ ბოროტებას სურს მოყვასის ვნება, წარმავალი საფასის მიტაცება ან თუნდაც მისი გვამის ვნება, ასეთი მთლიანად კარგავს საუკუნო ცხოვრებას, თუ ჯეროვნად არ შეინანებს. ამიტომაც ამბობენ მამანი: „რაც ვერ ავნებს სულს, არ ავნებს ადამიანს“.