მსოფლიო საეკლესიო კრება არის სრულიად ეკლესიის ეპისკოპოსთა, როგორც წმიდა მოციქულთა მემკვიდრეთა შეკრება.

გამოაქვს ქრისტეს შემდეგი გამონათქვამებისა და აღთქმების საფუძველზე:
    1. ,,რამეთუ სადაცა იყვნენ ორნი გინა სამნი შეკრებილ სახელისა ჩემისათვის, მუნ ვარ მე შორის მათსა" (მთ.18,20);
    2. მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა" (მთ.28,20);
    3. ,,ხოლო ნუგეშინის-მცემელი იგი სული წმიდაი რომელი მოავლინოს სახელითა ჩემითა მამამან, მან გასწაოს თქუენ ყოველი და მოგახსენოს თქუენ ყოველი, რაოდენი გარქუ თქუენ" (ინ.14,26).

ეს ნიშნავს, რომ უფალი თვისი ღმრთაებრივი ბუნებიტ მარად ჰგიებს ეკლესიაში და სული წმიდასთან ერთად, მადლით მოქმედებს კანონიკურად მოქმედ საეკლესიო კრებების განჩინებებზე, რათა მათი განწესებანი არ გადაიხაროს ღმრთის მიერ განცხადებულის საწინააღმდეგოდ.

არა აქვთ, რამეთუ ისინი შეკრებილნი არიან მხოლოდ იმ მიზნით, რომ აღძრული საეკლესიო საკითხები გამოიკვლიონ და განაკანონონ ღმრთის მიერ განცხადებულის შესაბამისად, როგორც მან მოაღწია ჩვენამდე წმიდა ზეპირი გადმოცემებისა და წმიდა წერილის მეშვეობით.

შეძლო მხოლოდ მასშემდეგ, როდესაც თავისუფლება მოიპოვა, რამეთუ დევნის ჟამს მას არ შეეძლო მსოფლიო საეკლესიო კრების გამართვა.

ქრისტიანობის ადრეული ხანიდან ჩვენს დღემდე მრავალი საეკლესიო კრება ჩატარდა, მაგრამ მათგან მხოლოდ შვიდი იყო მსოფლიო საეკლესიო კრება.

საეკლესიო კრების დადგენილებას ეწოდება ,,განწესებანი" (ბერძნულად - კანონები).

აქვს, კერძოდ, ე.წ. მოციქულთა განწესებანი, აგრეთვე რამდენიმე ადგილოობრივი კრების კანონები.

მოციქულთა განწესებად მიჩნეულია ის კანონები, რომლებიც თუმცა დაიწერა მოციქულთა აღსრულების შემდეგ, მაგრამ მათი განჩინებების საფუძველზე, როგორადაც იყო ისინი დაცული ზეპირ გადმოცემებში.

ზოგიერთმა წმიდა მამამ ჩაწერა რამდენიმე საეკლესიო კანონი ზეპირი გადმოცემიდან. ესენი იყვნენ: წმიდა ბასილი დიდი, წმიდა გრიგოლ ნოსელი, წმიდა გრიგოლ ნაზიაზელი, წმიდა ამფილოქე და სხვები.