ჩემო შვილო! ახლა ბოროტი ჟამია. ეს ცხადია, და ვინც სოდომელი ლოთის მსგავსად გაქცევას შეძლებს, ის გადარჩება, რამეთუ წერილის მოწმობით: „ყოველი სოფელი ბოროტსა ზედა დგას“ (1 იოანე 5, 19) და ის მის წიაღში მყოფთ ყოველმხრივ თავის მსგავსებად გარდააქცევს. ისინი, ვინც მიწიერებს შეერივნენ, თავადაც გამიწიერდნენ, ხოლო მათგან განდგომილნი მიწიდან ამაღლდნენ და, ამიტომ, ცხადია, ზეციურნი გახდნენ. ხოლო ჩვენ, შეჩვენებულები კი იმასაც ვერ ვხვდებით, რომ ღვთის გულისათვის არ გვინდა მივატოვოთ ის, რისი მიტოვებაც სიკვდილის ჟამს უნებურად მოგვიწევს.
    შვილო! ღვთის ბრძანება ასეთია, ადამიანი დაუყოვნებლივ უნდა განუდგეს ყველაფერს, ვინაიდან იმ ჭაბუკს, რომელიც მას მიეახლა და სთხოვდა და ეუბნებოდა: „მეც მოგდევდე შენ, უფალო, ხოლო პირველად მიბრძანე მე ჯმნაი სახლეულთა ჩემთაგან“, მან უთხრა: „არავინ დასდვის ხელი სახვნელსა და ხედავნ იგი გარეუკუნ და წარმართებულ არნ სასუფეველსა ღმრთისასა“ (ლუკა 9, 61-62). მეორესაც ასევე უთხრა: „აცადენ მკუდარნი დაფლვად თვისთა მკუდართა“ (ლუკა 9, 60); „რომელსა უყუარდეს მამაი, ანუ დედაი უფროის ჩემსა, არა არს იგი ჩემდა ღირს“ (მათე 10, 37). კიდევ გვიბრძანა, რომ: „გვძულდეს სული თვისი“ (იონ. 12, 25). როგორ შეძლებს ვინმე საკუთარი სულის მოძულებას, თუ ღვთის წინაშე ყველაფერში საკუთარ ნებას არ უარყოფს და არ იტყვის: „არა ვითარ მე მნებავს, არამედ ვითარცა შენ“ (მათე 26, 39); და თუ ამას გადაჭრით ამბობ, მაშინ მისი ნებისაებრ ყველაფერი უნდა მიატოვო და მას შეუდგე (მათე 19, 27). მაგრამ, თუ ვერ ვტოვებთ, რა ვქნათ? რადგან, სისუსტის გამო, ამ საზომისათვის არ მიგვიღწევია, ამიტომ ქედი მოვიხაროთ, ჩვენი უძლურება ვაღიაროთ და საკუთრების გასანაწილებლად დავრჩეთ. მაგრამ ქედმაღლობას ნუ დავიწყებთ, რომ თითქოს რაიმე სიკეთეს ვაკეთებთ, არამედ თავი იმად მივიჩნიოთ, ვინც ავადმყოფის შესაფერისად იქცევა, ვინაიდან ერთი დარტყმით ბორკილებს ის ამსხვრევს, ვინც სოფელს მთლიანად განუდგება. ამიტომ შენ, ჩემო შვილო როგორც უძლურმა და არა სრულყოფილმა ჯანმრთელმა, შენი საკუთრების საქმეები წინასწარ მოაგვარე, არა გაყიდვის, არამედ შენი მოხუცის დაწყნარების მიზნით, თორემ სხვაგვარად ეს საქმე ხაფანგის სამსახურს გაგიწევს. მაშასადამე, ამ საკითხში ისეთი თადარიგი დაიჭირე, როგორც ძმამ - იოანემ გიპასუხა. რაც შეეხება მიწების გაყიდვას, იმედი ღმერთზე დაამყარე და ის იზრუნებს შენზე და ყველაფერს მოგიგვარებს; არ დაგავიწყდეს, რომ დღე და ღამე ევედრო მას: „ჩემო მეუფეო, შენი ნებისამებრ წარმიმართე ეს გზა, ჩემი სიკეთისა და სარგებლისთვის“; რამეთუ მან ყველა ადამიანზე უკეთესად იცის, საპყრობილის წყვდიადიდან ნუგეშით როგორ გამოგვიყვანოს (ვგულისხმობ ამაო წთისოფლის ნივთების ტყვეობიდან). ასე რომ, დაე ნუ მოგიუძლურდება გული, რამეთუ მრწამს ჩემი ღმრთისა, რომ გნახავ ჩემს ნაკვალევზე შედგომილს და ღვთისადმი ნაყოფების შემწირველს.