იმისათვის რომ გამოსწორდეს, აღარ შესცოდოს და დასჯა მის ცხონებას მოემსახუროს, ღვთისნიერი სიყვარულის სულით დასაჯე. მაგრამ რისხვით არ გააკეთო ეს, რადგან ბოროტება სიკეთეს არ წარმოშობს. თუ აღშფოთდი, დააყოვნე, სანამ შფოთი გაივლის და, ამის შემდეგ, ის თანაგრძნობითა და ღვთის შიშით დასაჯე.

ამ აზრს ეშმაკი გითესავს, რათა შენი მსახური არ გამოსწორდეს და მისთვის პასუხისგება მოგიწიოს. შენც უთხარი მაგ აზრს: „ცხადია და უეჭველი, მე რომ უფრო ბევრს ვცოდავ, მაგრამ რადგან ღმერთი მის გამოსწორებას ჩემგან ითხოვს, ამიტომ მე პასუხს ვერ გავცემ ჩემთვისაც და მისთვისაც“. და როდესაც მას შემწყნარებლურად და ღვთის შიშით დასჯი, საკუთარ თავს მოციქულის სიტყვა უთხარი: „რომელი-ეგე ასწავებ მოყუასსა, თავსა თვისსა არა ასწავებ?“ (რომ. 2, 21) ამრიგად, ბრძნული სიმდაბლით უნდა გამოვასწოროთ ის.