ავტორი:
წმ. ბარსანოფი დიდი და იოანე
თემა: კამათი
702. თუ შემთხვევით, მამებთან მაშინ მომიწევს ყოფნა, როდესაც ისინი ვინმეს, არამართლმადიდებლურად მოაზროვნეს, რწმენის თაობაზე ეპაექრებიან, მეც უნდა მივიღო პაექრობაში მონაწილეობა თუ არა? რამეთუ აზრი მეუბნება: „გაჩუმება რწმენის ღალატიაო“. ასევე, როდესაც ისინი ერთმანეთს დაწვრილებით ესაუბრებიან დოგმატებზე, ვთქვა, ის რაც ვიცი, თუ გავჩუმდე? და ბოლოს, როგორ მოვიქცე, როდესაც მკითხავენ?
რწმენის თაობაზე არასოდეს იპაექრო; ღმერთი ამას არ გთხოვს, ის შენგან მისი მცნებების დაცვას და იმ მართალი რწმენის აღიარებას მოითხოვს, რომელიც ეკლესიამ ნათლობისას გადმოგცა. დაიმარხე ეს და ცხონდები. დოგმატებზე კი არ ისაუბრო, რამეთუ ეს შენი სიმაღლე არაა. ღმერთს შენი ცოდვებისათვის ევედრე; დაე, ამაში ივარჯიშოს შენმა გონებამ. იფრთხილე, რომ მოსაუბრენი გულში არ განიკითხო, რამეთუ არ იცი, მართალს ამბობენ ისინი, თუ არა. იმ საქმეს კი ღმერთი განსჯის. ხოლო, თუ გკითხავენ, მაშინ მიუგე: „შემინდეთ წმინდა მამებო, მე ამას ვერ ვწვდები“.