ქურდის დასჯა.

ერთ სოფელში ცხოვრობდა კეთილმორწმუნე გლეხი, რომელიც ყოველ დღესასწაულზე ესწრებოდა საზეიმო წირვას; სადაც არ უნდა ყოფილიყო, როგორც კი ეკლესიის ზარების ხმას გაიგებდა, თავს მოუყრიდა ხოლმე ბავშვებს და სალოცავად მიდიოდა. ცოლსაც დაუბარებდა, რომ საოჯახო საქმეები მალე მოეთავებინა და ტაძარში წასულიყო.
    ერთხელ, წმიდა ნიკოლოზის დღესასწაულზე ამ კაცის ცოლი, ჩვეულებისამებრ, ტაძარში წასასვლელად ემზადებოდა და სიჩქარეში კარის ჩაკეტვა დაავიწყდა. ამ დროს მათ სახლთან ცნობილმა ქურდმა გამოიარა, ღიად დარჩენილი კაცი დაინახა და სახლში შევიდა. მან თავი მოუყარა ყველაფერს, რისი წაღებაც უნდოდა და ის იყო წასასვლელად ემზადებოდა, რომ დაინახა, როგორ შემოვიდა დაკეტილი კარიდან სრული სამღვდელმთავრო სამოსით შემოსილი წმიდა ნიკოლოზი. მან მკაცრად შეხედა ქურდს და უთხრა:
    -ადამიანები, რომლებსაც ღმერთი უყვართ, ტაძარში წავიდნენ, სიჩქარეში თავიანთი ქოხის დაკეტვა დაავიწყდათ; შენ ამით ისარგებლე და მათი ნაშრომის მოსაპარად შემოხვედი?
    ამ სიტყვებით მიუახლოვდა და სილა გააწნა. ქურდი უეცრად დაბრმავდა და ოთახში ბორიალი დაიწყო, კარის მოძებნა სურდა, რათა გარეთ გასულიყო, მაგრამ ვერაფრით ახერხებდა.
    ამ დროს სახლის პატრონებიც დაბრუნდნენ და შეამჩნიეს, რომ ოთახში ვიღაც დადიოდა. ისინი შიგნით შევიდნენ და ნახეს ნაცნობი ქურდი, რომელმაც ტირილით მოუთხრო მათ, რაც თავს გადახდა.
    ქურდი გაასამართლეს და ციმბირში გადასახლება მიუსაჯეს, რამაც მთელი სოფელი ძალზე გაახარა, რადგან მისი ავკაცობისგან მოსვენება არ ჰქონდათ. ციმბირისკენ მგზავრობის დროს პატიმრები სოფელზე გაატარეს. ქურდმა ისურვა, ეკლესიაში შესულიყო, სადაც წმიდა ნიკოლოზის ხატი ესვენა. დაიჩოქა მის წინაშე, თვალცრემლიანმა მოინანია თავის ცოდვები და შენდობა სთხოვა. როდესაც ლოცვის შემდეგ ხატს სამთხვევად მიეახლა, მას უეცრად თვალები აეხილა.