ჩვენ ვერ შევიგრძნობთ იმ უხილავ ზღვარს, რომელიც ღმერთმა გასდო უხილავ და ხილულ გრძნობებს შორის. აი, კიდევ მაგალითი: ადამიანი სამუშაოდან შინ ბრუნდება და იცვლის დამტვერილ ტანსაცმელს და სიტყვებით: - სულ დავიმტვერეო, - გამოხატავს სამოსელთან ერთად თავის თავსაც. ამ დროს მან იცის როგორ მოიქცეს. ასევე, როცა დაღლილი ბრუნდება შინ და წვება, ამბობს:
    - ძალიან დავიღალე და სიტყვა დაღლაში თავის სხეულს გულისხმობს. ორივე შემთხვევაში მან იცის, რა უნდა გააკეთოს, რადგან მატერიასთან აქვს საქმე. ხოლო, როდესაც ადამიანი მოისმენს კარგ მუსიკას, ან შეხვდება დიდი ხნის უნახავ მეგობარს, მაშინ ადამიანი გამოხატავს სიხარულს და გრძნობს ბედნიერებას, ხოლო თუ ვინმეს უყვება თავისი მდგომარეობის შესახებ, ამბობს:
    - მე დღეს ისეთი ბედნიერი ვარ, რომ ენით გადმოცემა არ შემიძლიაო. თუ ჩვენ ვინმეს სიკეთეს გავუკეთებთ, ხარობს სული და არა ხორცი.