სიკეთის ერთადერთი წყარო და სათავე ღვთაებრივი სიყვარულია. იგი სულგრძელ არს და ტკბილ, სიყვარულსა არა

სიკეთის ერთადერთი წყარო და სათავე ღვთაებრივი სიყვარულია. იგი "სულგრძელ არს და ტკბილ, სიყვარულსა არა ჰშურნ, სიყვარული არა მაღლოინ, არა განლაღნის, არა სარცხჳნელ იქმნის, არა ეძიებნ თავისასა, არ განრისხნის, არამედ შეჰრაცხის ბოროტი, არა უხარინ სიცრუესა ზედა, არამედ უხარინ ჭეშმარიტებასა ზედა, ყოველსა თავს-იდებს, ყოველი ჰრწამნ, ყოველსა ესავნ, ყოველსა მოითმენნ. სიყუარული არასადა დავარდების" (I კორინ. 13,4-8).