უნდა ვაღიაროთ, რომ ჩვენი აზროვნების მექანიზმი განსაზღვრულია და რომ ლოგიკის კანონების გარდა არსებობს სხვა ჭეშმარიტება, რომელიც ამ კანონებით არ იზომება და მის ფარგლებს სცილდება. აუცილებლად უნდა გავერკვეთ იმაშიც, თუ რამდენად შესაძლებელია თანაფარდობა აბსოლუტურ და პირობით ჭეშმარიტებებს შორის.
    განა ყოველთვის მისაღებია ჭეშმარიტების საზომად ჩვენი პრაქტიკული გამოცდილების, პრაქტიკული ცოდნის გამოყენება? როგორც ამბობენ ფილოსოფოსნი, ჭეშმარიტება არ არის დასრულებული რამ, არამედ იგი მუდმივმოქმედი პროცესია ძიებისა, წვდომისა, რომლის დროსაც სულიერი და ფიზიკური ბუნება ამა თუ იმ პიროვნებისა კი არ ორდება, პირიქით სრულად ავლენს თავის თავს, ავლენს ამ ორი არსის ერთიანობას.