გულისხმისყოფა ზედმეტობისგან და ნაკლულევანებისგან გვათავისუფლებს

გულისხმისყოფაა საჭირო, რომ მწუხარება ზღვარს არ გადავიდეს და საზიანო არ გახდეს. აი, ერთი ნიშანი: როცა შენს ძველ ცოდვებზე ფიქრისას წუხილი დაწესებულ ზღვარს სცილდება და სასოწარკვეთამდე მიდიხარ, მაშინ ღმერთს ულმობელ დამსჯელად მიიჩნევ, რაც უმეცრებაა. ღმერთი მამასავით გვზრდის და ეს ამგვარად ესმის ქრისტიანს, როცა მისი მწუხარება ზომიერია.
ამიტომ ყველაზე მაღლა გულისხმისყოფა დგას, რომელიც როგორც ზედმეტობის, ისე ნაკლულევანებისგან გვათავისუფლებს.