წყარო:
მამობრივი დარიგებანი
თემა:
ვნებები
ვნებების შესახებ - ბერი ეფრემ ფილოთეველი (არიზონელი)
ვნებების შესახებ - ბერი ეფრემ ფილოთეველი (არიზონელი)
იბრძოლე, შვილო, რადგან საღვთო გზა ვიწრო და ეკლიანია არა თავისი ბუნებით, არამედ ჩვენი ვნებების გამო. და რადგან გვსურს გულიდან ეკლიანი ფესვების – ვნებების ამოძირკვა და იქ სასარგებლო მცენარეების დარგვა, ბევრი შრომა მოგველის, ხელები დაგვისისხლიანდება და ოფლშიც გავიწურებით; ამდენი ფესვის, ანუ ვნების ნახვისას დროდადრო სასოწარკვეთასაც მივეცემით, მაგრამ სასოება ქრისტეზე, ჩვენი სულების მკურნალზე უნდა დავამყაროთ და გულის ნიადაგი ყოველდღიურად დავამუშაოთ, გავწმინდოთ. მოთმინება, გლოვა, სიმდაბლე, მორჩილება, ნების მოკვეთა – ეს ყველაფერი ხელს უწყობს მის დამუშავებას. ძალღონე არ დავიშუროთ და ღმერთი, რომელიც ჩვენს შრომას ხედავს, მოვა, აკურთხებს მას და წარმატებას მივაღწევთ.
გამხნევდი, შრომა ხანმოკლე და წარმავალია, ხოლო „სასყიდელი თქუენი ფრიად არს ცათა შინა“ (მათ. 5, 12). იბრძოლე და იფხიზლე გულისსიტყვებთან მიმართებაში. ურყევი სასოება გქონდეს, რადგან ეს მიანიშნებს, რომ სახლი კლდეზეა დაფუძნებული, ხოლო კლდე ქრისტეა.
2. სიმშვიდე გქონდეს, ნუ მრისხანებ, რადგან მრისხანება ქედმაღლობის და საკუთარი ნების ნაყოფია, სიმშვიდე კი – მდაბალი გულის და საკუთარი ნების მოკვეთის. როცა ვინმე მრისხანებს, მისი გონება განსჯის უნარს კარგავს, რის გამოც წონასწორობას ვეღარ ინარჩუნებს და უჯერო სიტყვებსა და მოქმედებებზე გადადის.
წმინდა მამები ყველა ვნებას, განსაკუთრებით კი მრისხანებას, სიმთვრალეს ამსგავსებენ, რადგან მთვრალი ადამიანი კარგავს ღირსებას და სხვების წინაშე სასაცილო ხდება. ასევეა მრისხანეც, როცა ბობოქრობს.
უფალი გვეუბნება: „ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშვიდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოვოთ განსუენებაი სულთა თქუენთაი“ (მათ. 11, 29). მშვიდი სინდისის მოსაპოვებლად საჭიროა აღვირი ამოვდოთ და ავლაგმოთ მრისხანების მხეცი, რომლის ბუნაგიც ქედმაღლობა – ეგოიზმია.
როცა ის პიროვნება სამართლიანად თუ უსამართლოდ გისაყვედურებს, თავი შეიკავე, დათრგუნე შინაგანი მღელვარება, პირი მოკუმე, შინაგანი ლოცვა დაიწყე და მაშინვე დაინახავ, როგორ გაიგუდება მხეცი! მაგრამ ყოველი გამარჯვებისთვის ბრძოლაა საჭირო.
როცა შენში მრისხანება იმარჯვებს, იცოდე, რომ ლუკმას უგდებ მას და შესაბამისად, შემდეგ ჯერზე უფრო გაძლიერდება. ხოლო როცა მხეცი მძვინვარებს და მას ზემოთ მოყვანილი ხერხით გუდავ, იცოდე, რომ საკვების გარეშე ტოვებ, ამიტომ მომდევნო გაავებისას უფრო დასუსტდება, შემდეგ უფრო მეტად დაუძლურდება და ნელ-ნელა განიკურნები.
3. თვითკმაყოფილებისა და ცუდადმზვაობრობის გულისსიტყვები საშინელია და ძნელია მათთან გამკლავება, მაგრამ იესოს სიმდაბლის წინაშე სრულიად უსუსურნი ხდებიან. „ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ“ (იოან. 8, 32) ყოველგვარი ცოდვისა და ვნებისგან.
წმინდა მამები წერენ: „როცა პილატესა და ჰეროდეს ერთმანეთთან შერიგებულს ნახავ, იცოდე, რომ ისინი იესოს მოსაკლავად ემზადებიან. როცა დაინახავ, რომ ცუდადმზვაობრობა და ამპარტავნება თავს გესხმიან, ფრთხილად იყავი – შენი სულის წარწყმედა განუზრახავთ!“
შიშმა და ძრწოლამ უნდა მოგიცვას, როცა ასეთ გულისსიტყვებს აშკარად დაინახავ, რადგან ღვთის განგება მათი სიდიდის შესაბამისად გწვრთნის, რომ განსაცდელთა მეშვეობით სიმდაბლე ისწავლო.
აიძულე თავი სიმდაბლისთვის და როცა ნახავ, რომ ცუდადმზვაობრობის და ამპარტავნების გულისსიტყვები ვერ მოდრიკე, აიღე და ირტყი შოლტი. ხორციელი ტკივილი სულიერს გააძევებს და შენი ასეთი ბრძოლის მხილველი ღმერთი შესაბამის ძალას მოგცემს, რადგან იესო თავის ყოვლისშემძლე ძალას თითოეულს განზრახვისა და ბრძოლისამებრ უგზავნის.
დაფიქრდი, რამდენმა იქადაგა, დაწერა, ჩამოაყალიბა დოგმები, ქვეყანა წიგნებით აავსო ორიგენესავით, რომელმაც ბევრი წიგნი დაწერა, მრავალი აცხონა ან განამტკიცა მოწამეობისთვის, თვითონ კი ბოლოს მწვალებელთა მოძღვარი გახდა და ღმერთს განეშორა.
ვაი! როგორ ბოროტებას შობს ამპარტავნება ადამიანში! მისი საქმეები ღმერთს
არაფრად მიაჩნია, რადგან ისინი წყლის სათავეს კი არა, წყაროს და ონკანს წააგავს!
როგორ შეუძლია ონკანს მასში წყლის დინება საკუთარ ქმედებად ჩათვალოს, როცა იცის, რომ სათავეა ამის მიზეზი? მაგრამ დავიწყება ცუდი მასწავლებელია სულისთვის; ჭეშმარიტება რომ ახსოვდეს, უგუნურად არ მოიქცეოდა.
რატომ დაეცა ლუციფერი? ამპარტავნების გულისსიტყვისგან. ასე არ არის?! მისი უბედურება ჩვენთვის გაკვეთილად უნდა იქცეს, რადგან ადამიანი გამოცდილებას და სიფრთხილეს არა მარტო თავისი ცხოვრებით, არამედ სხვისი ჭირის შემყურეც იძენს. რატომ დაეცნენ დიდი ასკეტები, რომლებიც ყველაფრის უარყოფამდე, ეშმაკეულობამდე მივიდნენ და მონაზვნობის საზოგადო განქიქებისთვის ერში დაბრუნდნენ? იმიტომ, რომ თავი სხვებზე უკეთესი და სათნო ეგონათ, მიაჩნდათ, რომ რაღაცას აკეთებდნენ.
4. ნუ ასაზრდოებ ვნებებს დათმობით, რომ ტკივილისა და მწუხარების დათმენა არ მოგიხდეს! ახლა, რამდენადაც შეგიძლია, გაისარჯე. თუ ვნებებს გულმოდგინებით არ აღუდექი წინ, დროთა განმავლობაში მეორე ბუნების ადგილს დაიკავებენ, მერე სცადე და გაუმკლავდი მათ. და თუკი ახლა, ჩვენი რჩევით, მათ წესისამებრ შეებრძოლები, გათავისუფლდები და ღვთის მადლით, თავს ბედნიერად იგრძნობ.
5. რაც უფრო სწრაფად მოიპოვებ სათნოებას, მით უფრო იოლად კარგავ მას, ხოლო რაც უფრო გვიან და მეტი შრომით, – უფრო მტკიცედ ინარჩუნებ. როგორც, მაგალითად, გოგრა, რომელიც გაიზარდა და კედარს უთხრა: „აი, რამდენიმე დღეში გავიზარდე! შენ კი რამდენი წელი დაგჭირდა?!“ – „კეთილი, – უპასუხა კედარმა, – ჯერ არც ქარი გინახავს, არც სიცხე და არც სიცივე!“ მართლაც, ცოტა ხანში გახმა გოგრა, კედარი კი ისევ მყარად იდგა თავის ადგილას!
ადამიანიც ასეა. ღელვაა თუ მშვიდობა, ის არ იცვლება. რატომ? იმიტომ, რომ დროთა განმავლობაში განმტკიცდა. თავიდან ამ სოფლისგან განშორებულის მდგომარეობა მერყევია, მაგრამ დროთა განმავლობაში ღვთის მადლი ნელ-ნელა ვნებებისგან გაათავისუფლებს და აღასრულებს ცხონებას. დღეს ოდნავ მეტი ძალდატანებაა საჭირო, ხვალ კი ღვთის მადლი თავისით დაიწყებს მოქმედებას და აღარ იქნება აუცილებელი თავის იძულება, რომ გახსოვდეს სიკვდილი, ჯოჯოხეთი და ა. შ. მადლი, რომელიც თქვენთან დარჩება, ამ ხსოვნას თქვენი სურვილის გარეშეც მოგიტანთ და მაშინ საიდუმლოებათა საიდუმლოებებს იხილავთ! დაგეუფლებათ სიკვდილის ხსოვნა ან სხვა რაიმე განცდა. როცა გაიღვიძებ და თვალებს გაახელ, ნამძინარევი კი არ იქნები, არამედ იგრძნობ, რომ ჭვრეტის მთელ საიდუმლოს ჩასწვდი და იტყვი: როგორ შეიძლება ასეთი გრძნობა ახალგამოღვიძებულს დაეუფლოს? როგორ ხდება ეს? მხოლოდ ღვთის მადლის მოქმედებით. ეს ხანგრძლივი მეცადინეობის შედეგია.
იმ ადამიანს, რომელიც ძილშიც და ღვიძილშიც მხოლოდ ცოდვასა და ბოროტებაზე ფიქრობს, ცოდვა ბოლოს ცუდ ჩვეულებად ექცევა და ეშმაკის დახმარებით მუდმივი ბოროტება ხდება. ასევეა კარგი ჩვეულება, რომელიც ღვთის მადლის დახმარებით ადამიანის ერთგვარ მდგომარეობად იქცევა.
6. შვილო, მწერ შენი ხორციელი ბრძოლის შესახებ. მოითმინე და ღვთის მადლით, ყველაფერი ჩაივლის. არაფერი დაგრჩება, ოღონდაც იბრძოლე. თუ მხნედ აღუდგები წინ ყველაფერს, რაც გებრძვის, ბრძოლა ხანმოკლე აღმოჩნდება.
ხორციელი ვნება მთელი ახალგაზრდობის მანძილზე შენი თანამგზავრი იქნება, თუმცა შენი ბრძოლის შესაბამისად შესუსტდება და შენთვის ასატანი გახდება. ამპარტავნების ვნება უფრო დიდხანს, ახალგაზრდობის შემდეგაც გასტანს. შემდეგ კი დაისვენებ იმ ბრძოლისა და სულიერი ცოდნის შესაბამისად, რითაც შეეწინააღმდეგები.
ეს ორი ვნება ყველა დანარჩენზე უფრო ძლიერია, ამ ორზეა აღმართული ცოდვის მთელი შენობა და ერთი მეორის შემადგენელია. ორივე საზარელი ლომია, მაგრამ ჩვენს იესოს ერთი მხიარული მზერით შეუძლია ისინი მტაცებელი ფრინველების საზრდოდ აქციოს.
7. ნუ მრისხანებ – ეს ქედმაღლობის ნიშანია, სიმშვიდე და სულგრძელობა კი სიმდაბლეზე მეტყველებს.
ამიტომ, შვილო, თუ გსურს შეასუსტო და ამოძირკვო შენი ვნებები, სიმდაბლე და თავის განკითხვა შეიყვარე. ვნებები მხოლოდ ამ გზით სუსტდება და აღმოიფხვრება.
8. ხანდახან კაცი ეჭვობს, რომ მასზე ცუდი გულისსიტყვები აქვთ, ან ამასა და ამას ამბობენ. ამ ეჭვს, წმინდა მამების მიხედვით, გონებისმიერი ტყუილი ეწოდება. ხოლო სიტყვიერი ტყუილია, როცა იმის ნაცვლად, რომ ვთქვა, მაგალითად, „მაქვს ხუთი დრაქმა“, ვამბობ: „მაქვს ათი“. ცხოვრების წესისმიერი ტყუილი კი ის არის, როცა, მაგალითად, უდებების გამო ლოცვაზე დაგვიანებით მისული, აღიარების ნაცვლად ვამბობ: „დაღლილი ვიყავი, რადგან დღისით ბევრი ვიმუშავე!“
9. მარხვა გამორჩეული სათნოებაა: იგი ხორციელ ლტოლვას აოკებს, სულს ძალას აძლევს, რომ შეებრძოლოს გულის მოწამვლას გრძნობების მიერ და უწინ მიღებული შხამისგან გამაჯანსაღებელ წამალს სთავაზობს.
მარხვა გონების მთლიანად განწმენდის, ბოროტი აზრის აღმოფხვრისა და ღვთიური, ჯანსაღი აზრების, წმინდა გულისსიტყვების მიზეზი ხდება. ეს კი გონებას განანათლებს და ისიც მეტი მოშურნეობითა და სულიერი მხურვალებით აენთება.
10. მთავარი, რაზეც უნდა ვიზრუნოთ, ის არის, თუ როგორ განვიწმინდოთ გული ვნებებისგან, როგორ შევასუსტოთ რომელიმე ვნება ან მანკიერება! ის, რითაც ღმერთი დროდადრო გვანუგეშებს, გადამწყვეტ როლს არ თამაშობს, რადგან მოდის და მიდის. ოჰ, ეს ვნებები! ისინი ეკლიანი ფესვებია! რამდენი შრომა, ტკივილი, ცრემლი და ლოცვაა საჭირო, რომ კაცმა მცირედი შვება მაინც იგრძნოს. ეს ნამდვილი მოწამეობაა!
11. სიძვა ძნელად დასაძლევი ვნებაა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მას წინ უსწრებს და აძლიერებს წინასწარგანწყობა. მაგრამ ღმერთი ამ ვნებისგან ათავისუფლებს მას, ვინც მისკენ სიმდაბლით მიიქცევა, რადგან იცის, თუ რა ადვილად ეცემა ჩვენი ბუნება.
12. ვევედრები მოწყალე ღმერთს, გიჩვენოს ხსნის გზა და როგორც ირემს, წარგიძღვეს მაცოცხლებელ და განმაახლებელ „წყაროთა მიმართ წყალთასა“ (ფსალმ. 41, 1), რადგან სასტიკი და ძნელად სავალია ცხონების გზა. ადამიანი სავსეა ვნებებით, უძლურებებით, თვითრჯულობით და ა. შ. და მათგან გასათავისუფლებლად სისხლისმღვრელი ბრძოლა უნდა გასწიოს. ხოლო როცა ღვთის დახმარებით მოიპოვებს გამარჯვებას, ეს აქ, ამ ცხოვრებაში იქნება წინაპირობა მომავალი ქორწინებისა კრავთან, რომელიც ღვთისგან დაწყევლილი სასტიკი ხელით არაადამიანურად დაიკლა.
გამხნევდი, შრომა ხანმოკლე და წარმავალია, ხოლო „სასყიდელი თქუენი ფრიად არს ცათა შინა“ (მათ. 5, 12). იბრძოლე და იფხიზლე გულისსიტყვებთან მიმართებაში. ურყევი სასოება გქონდეს, რადგან ეს მიანიშნებს, რომ სახლი კლდეზეა დაფუძნებული, ხოლო კლდე ქრისტეა.
2. სიმშვიდე გქონდეს, ნუ მრისხანებ, რადგან მრისხანება ქედმაღლობის და საკუთარი ნების ნაყოფია, სიმშვიდე კი – მდაბალი გულის და საკუთარი ნების მოკვეთის. როცა ვინმე მრისხანებს, მისი გონება განსჯის უნარს კარგავს, რის გამოც წონასწორობას ვეღარ ინარჩუნებს და უჯერო სიტყვებსა და მოქმედებებზე გადადის.
წმინდა მამები ყველა ვნებას, განსაკუთრებით კი მრისხანებას, სიმთვრალეს ამსგავსებენ, რადგან მთვრალი ადამიანი კარგავს ღირსებას და სხვების წინაშე სასაცილო ხდება. ასევეა მრისხანეც, როცა ბობოქრობს.
უფალი გვეუბნება: „ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშვიდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოვოთ განსუენებაი სულთა თქუენთაი“ (მათ. 11, 29). მშვიდი სინდისის მოსაპოვებლად საჭიროა აღვირი ამოვდოთ და ავლაგმოთ მრისხანების მხეცი, რომლის ბუნაგიც ქედმაღლობა – ეგოიზმია.
როცა ის პიროვნება სამართლიანად თუ უსამართლოდ გისაყვედურებს, თავი შეიკავე, დათრგუნე შინაგანი მღელვარება, პირი მოკუმე, შინაგანი ლოცვა დაიწყე და მაშინვე დაინახავ, როგორ გაიგუდება მხეცი! მაგრამ ყოველი გამარჯვებისთვის ბრძოლაა საჭირო.
როცა შენში მრისხანება იმარჯვებს, იცოდე, რომ ლუკმას უგდებ მას და შესაბამისად, შემდეგ ჯერზე უფრო გაძლიერდება. ხოლო როცა მხეცი მძვინვარებს და მას ზემოთ მოყვანილი ხერხით გუდავ, იცოდე, რომ საკვების გარეშე ტოვებ, ამიტომ მომდევნო გაავებისას უფრო დასუსტდება, შემდეგ უფრო მეტად დაუძლურდება და ნელ-ნელა განიკურნები.
3. თვითკმაყოფილებისა და ცუდადმზვაობრობის გულისსიტყვები საშინელია და ძნელია მათთან გამკლავება, მაგრამ იესოს სიმდაბლის წინაშე სრულიად უსუსურნი ხდებიან. „ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ“ (იოან. 8, 32) ყოველგვარი ცოდვისა და ვნებისგან.
წმინდა მამები წერენ: „როცა პილატესა და ჰეროდეს ერთმანეთთან შერიგებულს ნახავ, იცოდე, რომ ისინი იესოს მოსაკლავად ემზადებიან. როცა დაინახავ, რომ ცუდადმზვაობრობა და ამპარტავნება თავს გესხმიან, ფრთხილად იყავი – შენი სულის წარწყმედა განუზრახავთ!“
შიშმა და ძრწოლამ უნდა მოგიცვას, როცა ასეთ გულისსიტყვებს აშკარად დაინახავ, რადგან ღვთის განგება მათი სიდიდის შესაბამისად გწვრთნის, რომ განსაცდელთა მეშვეობით სიმდაბლე ისწავლო.
აიძულე თავი სიმდაბლისთვის და როცა ნახავ, რომ ცუდადმზვაობრობის და ამპარტავნების გულისსიტყვები ვერ მოდრიკე, აიღე და ირტყი შოლტი. ხორციელი ტკივილი სულიერს გააძევებს და შენი ასეთი ბრძოლის მხილველი ღმერთი შესაბამის ძალას მოგცემს, რადგან იესო თავის ყოვლისშემძლე ძალას თითოეულს განზრახვისა და ბრძოლისამებრ უგზავნის.
დაფიქრდი, რამდენმა იქადაგა, დაწერა, ჩამოაყალიბა დოგმები, ქვეყანა წიგნებით აავსო ორიგენესავით, რომელმაც ბევრი წიგნი დაწერა, მრავალი აცხონა ან განამტკიცა მოწამეობისთვის, თვითონ კი ბოლოს მწვალებელთა მოძღვარი გახდა და ღმერთს განეშორა.
ვაი! როგორ ბოროტებას შობს ამპარტავნება ადამიანში! მისი საქმეები ღმერთს
არაფრად მიაჩნია, რადგან ისინი წყლის სათავეს კი არა, წყაროს და ონკანს წააგავს!
როგორ შეუძლია ონკანს მასში წყლის დინება საკუთარ ქმედებად ჩათვალოს, როცა იცის, რომ სათავეა ამის მიზეზი? მაგრამ დავიწყება ცუდი მასწავლებელია სულისთვის; ჭეშმარიტება რომ ახსოვდეს, უგუნურად არ მოიქცეოდა.
რატომ დაეცა ლუციფერი? ამპარტავნების გულისსიტყვისგან. ასე არ არის?! მისი უბედურება ჩვენთვის გაკვეთილად უნდა იქცეს, რადგან ადამიანი გამოცდილებას და სიფრთხილეს არა მარტო თავისი ცხოვრებით, არამედ სხვისი ჭირის შემყურეც იძენს. რატომ დაეცნენ დიდი ასკეტები, რომლებიც ყველაფრის უარყოფამდე, ეშმაკეულობამდე მივიდნენ და მონაზვნობის საზოგადო განქიქებისთვის ერში დაბრუნდნენ? იმიტომ, რომ თავი სხვებზე უკეთესი და სათნო ეგონათ, მიაჩნდათ, რომ რაღაცას აკეთებდნენ.
4. ნუ ასაზრდოებ ვნებებს დათმობით, რომ ტკივილისა და მწუხარების დათმენა არ მოგიხდეს! ახლა, რამდენადაც შეგიძლია, გაისარჯე. თუ ვნებებს გულმოდგინებით არ აღუდექი წინ, დროთა განმავლობაში მეორე ბუნების ადგილს დაიკავებენ, მერე სცადე და გაუმკლავდი მათ. და თუკი ახლა, ჩვენი რჩევით, მათ წესისამებრ შეებრძოლები, გათავისუფლდები და ღვთის მადლით, თავს ბედნიერად იგრძნობ.
5. რაც უფრო სწრაფად მოიპოვებ სათნოებას, მით უფრო იოლად კარგავ მას, ხოლო რაც უფრო გვიან და მეტი შრომით, – უფრო მტკიცედ ინარჩუნებ. როგორც, მაგალითად, გოგრა, რომელიც გაიზარდა და კედარს უთხრა: „აი, რამდენიმე დღეში გავიზარდე! შენ კი რამდენი წელი დაგჭირდა?!“ – „კეთილი, – უპასუხა კედარმა, – ჯერ არც ქარი გინახავს, არც სიცხე და არც სიცივე!“ მართლაც, ცოტა ხანში გახმა გოგრა, კედარი კი ისევ მყარად იდგა თავის ადგილას!
ადამიანიც ასეა. ღელვაა თუ მშვიდობა, ის არ იცვლება. რატომ? იმიტომ, რომ დროთა განმავლობაში განმტკიცდა. თავიდან ამ სოფლისგან განშორებულის მდგომარეობა მერყევია, მაგრამ დროთა განმავლობაში ღვთის მადლი ნელ-ნელა ვნებებისგან გაათავისუფლებს და აღასრულებს ცხონებას. დღეს ოდნავ მეტი ძალდატანებაა საჭირო, ხვალ კი ღვთის მადლი თავისით დაიწყებს მოქმედებას და აღარ იქნება აუცილებელი თავის იძულება, რომ გახსოვდეს სიკვდილი, ჯოჯოხეთი და ა. შ. მადლი, რომელიც თქვენთან დარჩება, ამ ხსოვნას თქვენი სურვილის გარეშეც მოგიტანთ და მაშინ საიდუმლოებათა საიდუმლოებებს იხილავთ! დაგეუფლებათ სიკვდილის ხსოვნა ან სხვა რაიმე განცდა. როცა გაიღვიძებ და თვალებს გაახელ, ნამძინარევი კი არ იქნები, არამედ იგრძნობ, რომ ჭვრეტის მთელ საიდუმლოს ჩასწვდი და იტყვი: როგორ შეიძლება ასეთი გრძნობა ახალგამოღვიძებულს დაეუფლოს? როგორ ხდება ეს? მხოლოდ ღვთის მადლის მოქმედებით. ეს ხანგრძლივი მეცადინეობის შედეგია.
იმ ადამიანს, რომელიც ძილშიც და ღვიძილშიც მხოლოდ ცოდვასა და ბოროტებაზე ფიქრობს, ცოდვა ბოლოს ცუდ ჩვეულებად ექცევა და ეშმაკის დახმარებით მუდმივი ბოროტება ხდება. ასევეა კარგი ჩვეულება, რომელიც ღვთის მადლის დახმარებით ადამიანის ერთგვარ მდგომარეობად იქცევა.
6. შვილო, მწერ შენი ხორციელი ბრძოლის შესახებ. მოითმინე და ღვთის მადლით, ყველაფერი ჩაივლის. არაფერი დაგრჩება, ოღონდაც იბრძოლე. თუ მხნედ აღუდგები წინ ყველაფერს, რაც გებრძვის, ბრძოლა ხანმოკლე აღმოჩნდება.
ხორციელი ვნება მთელი ახალგაზრდობის მანძილზე შენი თანამგზავრი იქნება, თუმცა შენი ბრძოლის შესაბამისად შესუსტდება და შენთვის ასატანი გახდება. ამპარტავნების ვნება უფრო დიდხანს, ახალგაზრდობის შემდეგაც გასტანს. შემდეგ კი დაისვენებ იმ ბრძოლისა და სულიერი ცოდნის შესაბამისად, რითაც შეეწინააღმდეგები.
ეს ორი ვნება ყველა დანარჩენზე უფრო ძლიერია, ამ ორზეა აღმართული ცოდვის მთელი შენობა და ერთი მეორის შემადგენელია. ორივე საზარელი ლომია, მაგრამ ჩვენს იესოს ერთი მხიარული მზერით შეუძლია ისინი მტაცებელი ფრინველების საზრდოდ აქციოს.
7. ნუ მრისხანებ – ეს ქედმაღლობის ნიშანია, სიმშვიდე და სულგრძელობა კი სიმდაბლეზე მეტყველებს.
ამიტომ, შვილო, თუ გსურს შეასუსტო და ამოძირკვო შენი ვნებები, სიმდაბლე და თავის განკითხვა შეიყვარე. ვნებები მხოლოდ ამ გზით სუსტდება და აღმოიფხვრება.
8. ხანდახან კაცი ეჭვობს, რომ მასზე ცუდი გულისსიტყვები აქვთ, ან ამასა და ამას ამბობენ. ამ ეჭვს, წმინდა მამების მიხედვით, გონებისმიერი ტყუილი ეწოდება. ხოლო სიტყვიერი ტყუილია, როცა იმის ნაცვლად, რომ ვთქვა, მაგალითად, „მაქვს ხუთი დრაქმა“, ვამბობ: „მაქვს ათი“. ცხოვრების წესისმიერი ტყუილი კი ის არის, როცა, მაგალითად, უდებების გამო ლოცვაზე დაგვიანებით მისული, აღიარების ნაცვლად ვამბობ: „დაღლილი ვიყავი, რადგან დღისით ბევრი ვიმუშავე!“
9. მარხვა გამორჩეული სათნოებაა: იგი ხორციელ ლტოლვას აოკებს, სულს ძალას აძლევს, რომ შეებრძოლოს გულის მოწამვლას გრძნობების მიერ და უწინ მიღებული შხამისგან გამაჯანსაღებელ წამალს სთავაზობს.
მარხვა გონების მთლიანად განწმენდის, ბოროტი აზრის აღმოფხვრისა და ღვთიური, ჯანსაღი აზრების, წმინდა გულისსიტყვების მიზეზი ხდება. ეს კი გონებას განანათლებს და ისიც მეტი მოშურნეობითა და სულიერი მხურვალებით აენთება.
10. მთავარი, რაზეც უნდა ვიზრუნოთ, ის არის, თუ როგორ განვიწმინდოთ გული ვნებებისგან, როგორ შევასუსტოთ რომელიმე ვნება ან მანკიერება! ის, რითაც ღმერთი დროდადრო გვანუგეშებს, გადამწყვეტ როლს არ თამაშობს, რადგან მოდის და მიდის. ოჰ, ეს ვნებები! ისინი ეკლიანი ფესვებია! რამდენი შრომა, ტკივილი, ცრემლი და ლოცვაა საჭირო, რომ კაცმა მცირედი შვება მაინც იგრძნოს. ეს ნამდვილი მოწამეობაა!
11. სიძვა ძნელად დასაძლევი ვნებაა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მას წინ უსწრებს და აძლიერებს წინასწარგანწყობა. მაგრამ ღმერთი ამ ვნებისგან ათავისუფლებს მას, ვინც მისკენ სიმდაბლით მიიქცევა, რადგან იცის, თუ რა ადვილად ეცემა ჩვენი ბუნება.
12. ვევედრები მოწყალე ღმერთს, გიჩვენოს ხსნის გზა და როგორც ირემს, წარგიძღვეს მაცოცხლებელ და განმაახლებელ „წყაროთა მიმართ წყალთასა“ (ფსალმ. 41, 1), რადგან სასტიკი და ძნელად სავალია ცხონების გზა. ადამიანი სავსეა ვნებებით, უძლურებებით, თვითრჯულობით და ა. შ. და მათგან გასათავისუფლებლად სისხლისმღვრელი ბრძოლა უნდა გასწიოს. ხოლო როცა ღვთის დახმარებით მოიპოვებს გამარჯვებას, ეს აქ, ამ ცხოვრებაში იქნება წინაპირობა მომავალი ქორწინებისა კრავთან, რომელიც ღვთისგან დაწყევლილი სასტიკი ხელით არაადამიანურად დაიკლა.
|
|
