ქრისტეს მოწყალების უსასრულო სივრცე არასოდეს ივსება!

ვისთვის ევნო ქრისტე? განა ურჩხულის მიერ მოწყლული ჩვენი სულებისთვის არ ევნო? „რაჟამს უკბინის გუელმან კაცსა, და მოჰხედნის გუელსა რვალისასა და ცხოვნდის" (რიცხვ. 21, 9)
მდაბალო სულო, შენც ჩვენი ზეციერი მამის უტკბეს ნაწლევთა იმედი გქონდეს, რადგან უფალს არასოდეს განუგდია და მოუძულებია ვინმე. ყველას იღებს, მისი მოწყალების უსასრულო სივრცე კი არასოდეს ივსება; პირველსაც სწყალობს და უკანასკნელსაც არ გამოარჩევს სხვებისგან, არამედ დიდი სახიერების გამო ყველას თანაბრად იწყნარებს.
რაც უფრო ცოდვილია მონანული ადამიანი, მით მეტი პატივი მიეგება ღვთის მოწყალებას.
„...დიდება მოწყალებასა შენსა, დიდება გარდამოსვლასა შენსა, მხოლოო კაცთმოყვარე“.