კაცის გონება სიყრმიდანვე ბოროტებისკენაა მიდრეკილი

დროდადრო თავს გვატყდება განსაცდელები, რომლებიც თავბრუს გვახვევს და ტკბილი იმედის ნათელი მზე უკუნი სიბნელით იფარება. მაშინ გზაკვალი გვერევა და ბოლოს ისე ვფიქრობთ და ვმოქმედებთ, ჩვენს ქრისტიანულ მოწოდებას რომ არ შეეფერება. მაგრამ ღვთის სახიერებამ, რომელმაც იცის, რომ კაცის გონება სიყრმიდანვე ბოროტებისკენაა მიდრეკილი და ადამიანებს ქრისტიანული სრულყოფილების სიმაღლეზე დარჩენა არ შეუძლიათ, დიდებული და უსასრულო სინანულიც მოგვმადლა.