როდესაც სიძვის მიერ განვიცდებოდი, ვიგრძენი რომ ამ მგელს იმით სურს მაცდუნოს, რომ ჩემს გულსი

როდესაც სიძვის მიერ განვიცდებოდი, ვიგრძენი რომ ამ მგელს იმით სურს მაცდუნოს, რომ ჩემს გულსი პირუტყვული სიხარული, ცრემლი და ნუგეში აღძრად, ხოლო სიყრმის უმეცრებით ვფიქრობდი, რომ მე უნაყოფობა ხრწნადობა კი არა - მადლის ნაყოფი მოვიხვეჭე. თუ ყოველივე ცოდვა, რომელი ქმნეს კაცმან გარეგან ხორცთა არს, ხოლო რომელმან ისიძვოს ხორცთა შინა თვისთა, სცოდავს (1 კორ.6.18), ეს უაჭველია. იმიტომ, რომ სიბილწის დინებით ჩვენი ხორცის თვით ბუნება შეიბილწება, სხვა ცოდვაში კი ეს არ ხდება.