თავისი სარეცელის შემცოდე კაცი გულში ამბობს: ვინ მხედავს მე? ჩემს ირგვილ წყვდიადია და კედლებიც

თავისი სარეცელის შემცოდე კაცი გულში ამბობს: ვინ მხედავს მე? ჩემს ირგვილ წყვდიადია და კედლებიც მფარავენ, ვერავინ დამინახავს და რისი უნდა მეშინოდეს? უზენაესი არ გაიხსენებს ჩემს ცოდვებსო.
    მას მხოლოდ ადამიანთა თვალები აშინებს და არ იცის, რომ უფლის თვალი ათასჯერ ნათელია მზეზე. ის ადამიანთა ყველა გზას ჭვრეტს და დაფარულ ადგილებშიც აღწევს.
    მისთვის ყოველივე ცნობილია შექმნამდე და მოწევნადიც აღსასრულის შემდგომ.