ჩვენს მძიმე დროში კიდევ ერთი გზა გაიხსნა ჯოჯოხეთისაკენ - ნარკომანია. ალბათ ზედმეტია იმაზე ლაპარაკი,

ჩვენს მძიმე დროში კიდევ ერთი გზა გაიხსნა ჯოჯოხეთისაკენ - ნარკომანია. ალბათ ზედმეტია იმაზე ლაპარაკი, თუ რა შედეგები მოსდევს ამ ავადმყოფობას ფსიქიური, ზნეობრივი და ფიზიკური არსებობისათვის, დღეს ეს ყველასათვის კარგადაა ცნობილი. მაგრამ როგორ უნდა შევხედოთ მას ქრისტიანობის პოზიციიდან?
    ჯერ ერთი, ნარკომანია ძალიან ახლოსაა საზარელ ცოდვასთან - თვითმკვლელობასთან, ასევე ჯადოქრობასთან, შავ მაგისთან, სპირიტიზმთან, ანუ ყველაფერთან, რასაც "მიღმურ სამყაროსთან" - ბნელეთის სულებთან აქვს კავშირი. ჯადოქრების მთელი თაობები ამგვარ ბანგს იმისათვის ხმარობდნენ, რომ თავიანთ "ღმერთებთან", ანუ ეშმაკებთან დაუბრკოლებელი ურთიერთობა შესძლებოდათ. თავისთავად ადამიანის სურვილი - დალიოს რაღაც სასმელი, რაც ძლიერ, უცნაურ, გამოუთქმელ მდგომარეობას განაცდევინებს და უცნობ, იდუმალ ქვეყანას დაანახვებს, არის დაცემულ სულთა გამოხმობა. კაცი მზად არის თავისი გრძნობები, მთლიანად სული მას დაუმონოს, ოღონდ კი რაღაც "საინტერესო", უჩვეულო, სასიამოვნო გამოსცადოს.