სამწუხაროა, რომ არცთუ იშვიათად აქვს ადგილი უყურადღებობის ისეთ სერიოზულ გამოვლინებებს მშობლის

სამწუხაროა, რომ არცთუ იშვიათად აქვს ადგილი უყურადღებობის ისეთ სერიოზულ გამოვლინებებს მშობლის მხრიდან, რომელიც მოზარდის ფსიქოლოგიურ და ცნობიერებით დაკნინებას იწვევს. ამ პრობლემის მიზეზად სხვადასხვა გარემოებები უნდა მოვიაზროთ, განსაკუთრებით ისეთი გამოწვევები, როგირიცაა მუდმივი კონფლიქტის არსებობა ოჯახში. ბავშვზე, მის ფსიქიკასა და ცნობიერებაზე განსაკუთრებით უარყოფითად აისახება ცოლ-ქმრის გაყრა.
    უფრო მეტი დინამიკურობით აისახება იგი, თუ აქტი განხორციელდა მოზარდის ყრმობა-მოზრდილობის ასაკში. თუ ოჯახში არის ვინმე ნარკოტიკის მომხმარებელი ან ალკოჰოლური სასმელებისკენ მიდრეკილი, ან მოძალადე (რომელიც ვერ იქნება კეთილი მრჩეველი), ასეთ გარემოებებში ხდება პიროვნების გაორება, მოზარდის ცნობიერებაში მძაფრდება ოჯახიდან თავის დაღწევის განზრახვა და სურვილი. ნიშანდობლივია, რომ ოდესმე ახორციელებენ კიდეც ამ ჩანაფიქრს მშობლისგან ან მშობლებისგან თავის დასაღწევად. არის შემთხვევები, როდესაც სახლში არსებული ვითარება მოზარდისთვის მაგალითი და მიმართულების განმსაზღვრელი ხდება, რათა ისიც ანალოგიურ ატმოსფეროში განთავსდეს თავისი არსებით. სულისშემძვრელია, როდესაც ადამიანი შეიტყობს, რომ მშობელმა უარი თქვა საკუთარ შვილზე, როდესაც ადგილი აქვს ახალშობილი ჩვილის მიტოვებას, გადაგდებასაც კი. უკიდურესად არაადამიანურია ასეთი გამოვლინებები. შემაძრწუნებელია, როდესაც მეუღლე ღალატის შედეგად საბალოოდ ტოვებს ოჯახს. ასევე ძნელი წარმოსადგენია დედისაგან მიტოვებული შვილის მდგომარეობა. არანაირ გაგებას აღარ ექვემდებარება მშობლისაგან შვილის იძულება, მიმართოს ნებისმიერ არაკეთილსინდისიერ მეთოდს ოჯახური პრობლემების გადასაწყვეტად.
    ამრიგად, თავისი ოჯახის სასარგებლოდ არშემდგარი პიროვნება ვერასოდეს იქნება ხალხის, საზოგადოების, ერის, სახელმწიფოს სასურველი ნაწილი. შვილი, რომელიც უარს იტყვის უმწეოდ დარჩენილი მშობლის მოვლაზე და მოხუცებულთა სახლს მიანდობს საკუთარი მშობლის დარჩენილ სიცოცხლეს და სანანებელს უხდის მშობელს მის გაჩენასა და გაზრდას, შვილი, რომელიც უარს იტყვის სნეულად მყოფის მზრუნველობაზე ან მშობელს სახლიდან გააგდებს და თავშესაფრის საძიებლად გაიმეტებს, ან აიძულებს მშობელს, თუნდაც პირადი სხეულის შებღალვის ფასად მოიძიოს წარმავალი კეთილდღეობა, როგორ შეიძლება ის მოაზრებული იყოს ვინმესთვის სასარგებლოდ ან სასურველად? ან კიდევ მას, ვინც საკუთარ მშობელს ხელშესახებად ან ფიზიკური ლიკვიდაციისთვის გაიმეტებს, რა წილი აქვს ვინმეს ნდობის მოპოვებასთან? ერთი კი უნდა აღინიშნოს: არა არსებობს ადამიანი, რომელსაც სრულიად ჰქონდეს გადაწყვეტილი კავშირი სინდისისმიერებასთან. სხვადასხვა უმსგავსობას თავისი მიზეზები და გარემოებები აქვს. ეს გამოწვეული იმ შეცდომებით, რომლებიც აღზრდის დროს იქნა დაშვებული, როდესაც ყურადღება არ ეთმობოდა ზნეობრივ და ჰუმანურ ასპექტებს.
    არანაკლებ მნიშვნელოვანია დედმამიშვილთა ურთიერთობების საკითხი. თუკი მშობლისა და შვილის დამაკავშირებელი სიყვარულის გრძნობა ნაყოფიერებისა და და გაწეული უდიდესი შრომის მიზეზითაა გამძაფრებული, დედმამიშვილთა ურთიერთსიყვარული ერთად აღმოცენებულთა და მშობლის სიტკბოების გარემოში ერთად შეზრდილთა კავშირად შეიძლება იქნეს მოაზრებული.