ავტორი:
წმ. იოანე ოქროპირი
თემა: მტერობა
რაიმე უკუე იყოს უძვიეს და უსაწყალობელეს კაცისა მის, რომელი მარადის გულ-მწყრალ არნ, რამეთუ ვითარცა ეშმაკეულთა არა აქუს განსუენება ამას განსასვენებელსა. ეგრეთცა გულმანკიერსა, რომელსა მტერი ესუას, არა აქუს განსუენება არცაღათუ ჟამ ერთ, რამეთუ სიტყუაი მტერისაი და ზრახვაი აღსძრავნ მას მწუხარებად. და უკუეთუ ესმინ მას ხმაი შემაწუხებელისა მისისაი. ანუ ახსენის ვინმე სახელი მტერისა მისისაი წინაშე მისსა, აღეტყინის იგი ვითარცა ნაძეძი, და შინაგანი მისი ყოველი შეელმინ. და უკუეთუ სადამე იხილის პირისპირ, შეშფოთნის და შეძრწუნდის, ვითარცა ძვირი ფრიადი შემთხუეულ იყო მის მიერ მისა.
და უკუეთუ ნათესავი მტერისა მისისაი იხილის, გინა სამოსელი, გინა სახლი, გინა უბანი მისი, გინა შესავალ გამოსავალი, ყოველი რაიცა იხილის, შეწუხნის და აღშფოთნის მსგავსად მათდა, რომელთა-იგი საყუარელნი მეგობარნი უსხენედ, გინა ტრფიალნი. და ოდეს იხილიან პირნი მათნი, გინა სამოსელნი, გინა ხამლნი მათნი, გინა სოფელნი მათნი, გინა ფოლოცნი მათნი, მხიარულ იქმნიედ გულითა და უხარინ. ეგრეთვე რომელთა შორის ჩუენსა და მათ მტერობაი არნ, ოდე ვიხილნით იგინი ანუ მათთა საქმეთაგანი რაიმე, შევწუხნით და შეგუელმინ ყოველი შინაგანი ჩუენი, რაიმე უკუე იყო ამას ბრძოლასა და ამას გუემასა და ვნებასა. დაღაცა თუმცა, ჯოჯოხეთი არა აღთქუმულ იყო ძვირის მოხსენეთა და გულმანკიერთა, არამედ მწუხარებისა და ვნებისათვის, რომელნი იშუების ჩუენ შორის მის მიერ, ჯერვე არს ჩუენდა შენდობაი შემაწუხებელთა ჩუენთაი ყოველსა ჟამსა, რაითა არღარა დავიწერტებოდით აქავე შურითა მათითა. უკუეთუ ვიხილით მტერი ჩუენი კეთილსა შინა, განვიმსჭუალნით მწუხარებითა, ვითარცა მუსმრითა; და უკუეთუ მწუხარებასა შინა ვიხილით, მხიარულ ვიქმნით და გვიხარინ და გუეშინინ, ნუუკუე კეთილი მოეგოს მას, და ამათ ორთა საქმეთაგან შემზადებულ არს ჩუენდა სატანჯუელი საუკუნოი
და უკუეთუ ნათესავი მტერისა მისისაი იხილის, გინა სამოსელი, გინა სახლი, გინა უბანი მისი, გინა შესავალ გამოსავალი, ყოველი რაიცა იხილის, შეწუხნის და აღშფოთნის მსგავსად მათდა, რომელთა-იგი საყუარელნი მეგობარნი უსხენედ, გინა ტრფიალნი. და ოდეს იხილიან პირნი მათნი, გინა სამოსელნი, გინა ხამლნი მათნი, გინა სოფელნი მათნი, გინა ფოლოცნი მათნი, მხიარულ იქმნიედ გულითა და უხარინ. ეგრეთვე რომელთა შორის ჩუენსა და მათ მტერობაი არნ, ოდე ვიხილნით იგინი ანუ მათთა საქმეთაგანი რაიმე, შევწუხნით და შეგუელმინ ყოველი შინაგანი ჩუენი, რაიმე უკუე იყო ამას ბრძოლასა და ამას გუემასა და ვნებასა. დაღაცა თუმცა, ჯოჯოხეთი არა აღთქუმულ იყო ძვირის მოხსენეთა და გულმანკიერთა, არამედ მწუხარებისა და ვნებისათვის, რომელნი იშუების ჩუენ შორის მის მიერ, ჯერვე არს ჩუენდა შენდობაი შემაწუხებელთა ჩუენთაი ყოველსა ჟამსა, რაითა არღარა დავიწერტებოდით აქავე შურითა მათითა. უკუეთუ ვიხილით მტერი ჩუენი კეთილსა შინა, განვიმსჭუალნით მწუხარებითა, ვითარცა მუსმრითა; და უკუეთუ მწუხარებასა შინა ვიხილით, მხიარულ ვიქმნით და გვიხარინ და გუეშინინ, ნუუკუე კეთილი მოეგოს მას, და ამათ ორთა საქმეთაგან შემზადებულ არს ჩუენდა სატანჯუელი საუკუნოი
|
|
|
