რაც უფრო სუფთაა გული, მით უფრო ხალვადია, მეტი ადამიანის სიყვარული ძალუძს; რაც უფრო ცოდვილი, მით უფრო ვიწრო, უნარსმოკლებული, უყვარდეს მოყვასი და ასეთი კაცი საკუთარი თავის, ანუ მატყუარა, ფუჭი სიყვარულით იფარგლება: ნუგეში ოქროსა და ვერცხლში, მთვრალობას, მრუშობასა და ამისთანებში გვესახება, გვავიწყდება, რომ ასეთი რამ, უკადრისია და შეუფერებელი უკვდავი სულისთვის.