როცა ადამიანს აქვს რაიმეს საჭიროება და ვერ იღებს მას, ევალება თქვას: „ღმერთმა ჩემზე უკეთი იცის, ამიტომ ჩემთვის უმჯობესი რომ ყოფილიყო, წარმიძღვებოდა და მომცემდა მას“. თუ ადამიანი განსვენების ღირსია და საჭიროა მისი სულისთვის განსვენება, სარკინოზის გულსაც მოდრეკს ღემრთი, რომ განუსვენოს მას. ხოლო თუკი არ იქნება ღირსი, ან არ არის საჭირო მისთვის, ახალი ცა და ახალი მიწაც რომ შექმნას, მაინც ვერ იპოვის განსვენებას.