დაზიანებული სვინდისის მქონებელ სულს ახარებს, აცოცხლებს გულითადი რწმენა, რომელიც მას ყოვლისგანმაცხოველებელის, ყოვლისგანმანათლებელი მზის (ღვთის) მიმართ აქვს. რწმენამ გულის თვალი უნდა აახილოს, რაც იმას ნიშნავს რომ სულიერი მაღლა უნდა დადგეს მშვინვიერსა და ხორციელზე, საკუთარ დაბნელებულ ბუნებაზე, უნდა შეაღწიოს (და ეს მხოლოდ განწმენდილ გულს ძალუძს) სულიერ სამყაროში. და აი, აქ იგემებს სული შვებას, თუ იგემებს, რადგან ესაა მისი ნამდვილი სიცოცხლე, მისი სრული განსვენება, სიხარული, გამოცდილება.