link

link

link

ამჟამინდელი ცხოვრება სავაჭრო ადგილად ჩათვალე. თუ ვაჭრობას დაიწყებ, მოგება გექნება, რადგან მცირედის სანაცვლოდ ბევრს მიიღებ და სწრაფწარმავალისთვის - მარადიულს. ხოლო თუ ხელიდან გაუშვებ შესაძლებლობას, სხვა დროს ამისთანა გაცვლისთვის უკვე აღარ გექნება.

link

„სახლსა ჩემსა სახლ სალოცველ ეწოდოს, ხოლო თქვენ გიყოფიეს იგი ქვაბ ავაზაკთა“. თუ ვინმე ჩვენ ქრისტიანეთა შორის იფიქრებს, რომ ჩვენთვის არ არის საჭირო ესრეთი ფიცხელი შეგონება, ის ერთობ იქმნება შემცდარი. მართალია, ვაჭრობა, მეკერმლეობა, და ავაზაკობა არ მოხდება საყდართა შინა ქრისტიანეთასა; მრავალი გვაკლია ჩვენცა ამ შემთხვევაში და დიდად შორავს მოქცევა ჩვენი საყდართა შინა საღმრთოთა კანონთაგან.

link

ვსთქვათ, ვინმე არის ვაჭარი; რასაკვირველია, რომელ ვაჭრობა არის სოფლიური საქმე; ვაჭარი ფიქრობს მხოლოდ მოგებისა და გამდიდრებისათვის; გარნა, უკეთუ იგი ვაჭრობს სინიდისით და სიმართლით, უკეთუ აღებ-მიცემაში ახსოვს პატიოსნება, უკეთუ არ არის ხარბი, ანგაარი, ოდეს შეიძინა მრავალი სიმდიდრე, არ განლაღდა და ოდეს შეემთხვა სიღარიბე - მოითმინა; უკეთუ რაოდენიმე ნაწილი მონაგებისა შესწირა ღმერთსა და გლახაკსა, მაშინ ვაჭრობა მისი მიეთვლება მას, ვითარცა მოღვაწება და მით აცხოვნებს იგი თავსა თვისსა,

link

როდესაც მოწყალებას რასმეს იქმ და კეთილს საქმეს, ნურც ის აზრი გაქვს მაშინ, რომ ღმერთი გარდამიხდისო, მაგიერს მომაგებსო. მართალია, ღმერთი ყოველ კაცს გადუხდის მისი კეთილი საქმისათვის; საღმრთო წერილი პირდაპირ იტყვის, რომ ვინც გლახაკს მოწყალებას მისცემს, ის ღმერთს ავასხებსო; მაცხოვარი გვეტყვის, რომ, ვინც ერთ ჭიქა გრილ წყალს დაალევინებს მწყურვალე კაცს, არ დაჰკარგავს მისს სასყიდელს. გარნა, თუ შენ მოწყალებას აღასრულებ მარტო იმ აზრით, რომ ღმერთი მაგიერს მომცემსო, და არა ღვთის და მოყვასის სიყვარულით, მაშინ შენი მოქმედება უფრო დაემსგავსება ვაჭრობას; იგი დაჰკარგავს ნამდვილ ქრისტიანულ ხასიათს, და მიიღებს სახეს და ხასიათს კათოლიკეებისას და ერთის მხრით მაჰმადიანთა, რომელნიც კეთილ საქმეს ისე ანგარიშობენ, როგორც ვაჭარი ფულის თავანს და სარგებელს.

link

ათასში ერთი კაცი არ არის, რომლისა სიტყვა და საქმე იყოს ერთი, და გარეგანი საქციელი მისი იყოს დაფუძვნებული შინაგანსა გრძნობასა. რუსეთში მყოფობასა შინა, ჩვენ ვნახეთ, რომელ იქაურნი ვაჭარნი კაცნი საზოგადოდ არიან ღვთისმოყვარენი და პატიოსნის ყოფაქცევის მექონნი; გარნა ზოგიერთნი მათგანნი ესოდენ არიან უმეცარნი, რომელ, როდესაც მთელი დღე მრავალნი პირნი მოატყუვეს ვაჭრობაში,საღამოს დიდ სანთელს აანთებენ წინაშე წმიდისა ხატისა და იტყვიან: "დღეს ბევრი კაცი მოვატყუვეო, ცოდვაში ვარო". განსაცვიფრებელი არის ეს უმეცრება. გარნა ჩვენ ქვეყანაში ამაზე უსაშინელესსა რაიმეს გაიგონებ, რომ კაცი მდიდარი, ცოლ-შვილის პატრონი, ყოველ დილით წაიკითხავს დაუჯდომელს და თითონ კი არ იშლის არა-წმინდებასა და ბილწებასა. ერთი სიტყვით, საშინელი იგი ცომი ფარისევლობისა ჰსუფევს ქრისტიანეთაცა შორის და მეტად საჭირო არის, ხშირად ვაფრთხილებდეთ თავსა ჩვენსა.

link

აწ ვიტყვი თქვენზედა: რომელნიმე აქა მდგომარეთაგანნი არიან სამოქალაქოსა მსახურებასა შინა, ანუ ესრეთ წოდებულნი ჩინოვნიკნი, მათ მიუღიათ ღვთისაგან ტალანტი იგი, რათა ემსახურონ მართლ–მსაჯულებასა, ჰყონ სიმართლე, განამართლონ უბრალონი, დასაჯონ სჯულის–გარდამსვლელნი, ამაყნი და მტაცებელნი. უკეთუ იგინი ესრეთ იქმონენ, არა დაუღუპავთ ტალანტი თვისი; ხოლო უკეთუ, სიმართლისა წილ იქმოდიან უსამართლობასა უკეთუ გამოსჩნდებიან თავხედნი, უწყალონი, მოქრთამენი, მაშინ მიღებენ ღვთისაგან ნაწილსა უხმარისა მის მონისასა. ზოგნი თქვენ შორის არიან მოვაჭრენი. ვაჭრობა არის დიდი ტალანტი, ვინაიდან ვაჭრობა დიდად საჭირო არს ქვეყნისათვის, და კეთილნი ვაჭარნი დიდსა სარგებლობასა მისცემენ სოფელსა; გარნა ვაჭარმა უნდა დაიმარხოს პატიოსნება, ეკრძალოს მოტყუებასა, სიხარბესა, მისცეს რაოდენიმე ნაწილი მოგებისა მისისა გლახაკთა და ეკლესიათა, და მაშინ მიიღებს იგი ღვთისაგან მეორესა საუკუნესა შინა დაუფასებელსა სიმდიდრესა. გარნა უმრავლესნი მცხოვრებთა შორის ამა ქალაქისათა არიან მდაბალნი მუშაკნი, რომელნიცა ოფლითა თვისითა ზრდიან თავთა თვისთა; ესენიცა უნდა მადლობდენ უფალსა და არა იფიქრონ, რომელ ფრიად მცირე არს ტალანტი მათი და არა მიემსგავსნენ მონასა მას, რომელი ემდუროდა უფალსა თვისსა, მიიღო რა ერთი მხოლო ტალანტი. თუმცაღა მცირეთ გვეჩვენება ტალანტი მათი, გარნა ოდეს ღრმად განვიხილავთ, მაშინ მივხვდებით, რომელ მცირენიცა მუშაკნი არა რაითა დაკლებულ არიან სხვათა შორის. პირველი და თვით მიუცილებელი ნივთი, ანუ ტალანტი ქრისტეანთათვის არს კეთილი სარწმუნოება, კეთილმსახურება, კეთილი ყოფა–ქცევა, – ერთი სიტყვით, სათნოება; ხოლო გზა სათნოებისა გაშლილ არს ერთობ ყოველთათვის, უმეტეს ამისა, მე ვგონებ, რომელი მცირენი და ღარიბნი მუშაკნი უმახლობელეს არიან სათნოებისადმი, ვიდრემდის მდიდარნი და აღმატებულნი პატივითა, ვინაიდგან თვით სიმდიდრე და სიმრავლე პატივისა ხშირად აბრკოლებს ამათ სვლად გზასა ზედა სათნოებისასა.

link

ერთი ვაჭარი საქმეში ხელის მომართვისთვის ხშირად სესხულობდა ფულს წმიდა სპირიდონისგან; როდესაც ნავაჭრიდან ფულს უკან უბრუნებდა, წმიდა ბერი, ჩვეულებისამებრ, უბრძანებდა ხოლმე, ჩაედო იმ სკივრში, საიდანაც ამოიღო. მას მომხვეჭელობა არ უყვარდა, არც ცნობისმოყვარე იყო, სრულად აძლევდა თუ არა მოვალე ფულს.
წმიდანის ნებართვით, ვაჭარი ხშირად იღებდა და უბრუნებდა ოქროს - და უფალიც აკურთხებდა მის ვაჭრობას. მაგრამ ერთხელ ცდუნებას აყოლილმა ვაჭარმა მოტანილი ფული სკივრში არ ჩადო, წმიდა სპირიდონი მოატყუა და თანხა თავისთვის დაიტოვა. მაგრამ მალე ვაჭარი გაღატაკდა, რამეთუ დამალულმა ოქრომ არათუ მოგება არ მოუტანა, არამედ მისი მამულიც ცეცხლივით შთანთქა. ამ უკიდურეს გასაჭირში ვაჭარი კვლავ მივიდა ღირს სპირიდონთან და ოქროს სესხება სთხოვა. წმიდანმა, ჩვეულებისამებრ, თავის საძინებელში გაგზავნა, რათა თავად აეღო; მაგრამ რადგან მას იქ არაფერი ჩაუდია, მასში არც არაფერი აღმოჩნდა. ცარიელი ხელით უკან დაბრუნებულმა წმიდა სპირიდონს განუცხადა, რომ სკივრში არაფერი იდო.
-მას შენს გარდა სხვისი ხელი აქამდე არ შეხებია, - მშვიდად უპასუხა წმიდა ბერმა, - თუ მაშინ კიდობანში ფული მართლა ჩადე, ახლა მას კვლავ აიღებდი; ვერავისზე იწუწუნებ, ყველაფერში თავად ხარ დამნაშავე.
სირცხვილით თავზარდაცემული ვაჭარი წმიდა სპირიდონს ფეხებში ჩაუვარდა. წმიდანმა დაუყოვნებლივ შეუნდო, მაგრამ სახლში უკვე ფულით ვეღარ გაუშვა, რამეთუ არ გააჩნდა; ამის ნაცვლად დამაჯერებლად განსწავლა, სინდისს სიცრუით ნუ შეირყვნიდა

link