116. ისევე როგორც დედის მუცლისგან დასრულების გარეშე გამოსულ სხეულს არ ძალუძს გაზრდა, ასევე სხეულიდან გამოსულ იმ სულსაც, რომელიც ღირსეული მოღვაწეობის გზით არ წარმატებულა ღვთის ცოდნაში, არ ძალუძს ცხონდეს ან ღმერთს შეერთოს.
განსაცდელები რომ არ არსებობდეს, ვერავინ ცხონდებოდა
მარადიული ცხონება იმდენად საჭიროა, რომ მის გარეშე ყველაფერი არარაობაა
ის, ვისაც მიწიერი ზეციერზე მეტად უყვარს, ზეციერსაც მოაკლდება და მიწიერსაც
არაფერი აქვს მას, ვინც არ მოიხვეჭა ცხონება, თუნდაც მას მთელი სამყარო ეკუთვნოდეს.
სული, რომელიც მიწიერ სიკეთეებს ემონება, მარადიული სიკეთეების თანაზიარი ვერ გახდება.
ვინც აწმყოს მეტისმეტ პატივს სცემს, ის ვერასდროს გახდება მომავალი სიკეთეების ხილვის ღირსი.
სადაც განსაცდელი არ არის, იქ არც ცხონებაა
თუ არ გსურს მოთმინება, გვირგვინი არ გდომებია
ცხონების დასაწყისი საკუთარი თავის ყვედრებაა
