
ვინც აწმყოს მეტისმეტ პატივს სცემს, ის ვერასდროს გახდება მომავალი სიკეთეების ხილვის ღირსი.
ვინც აწმყოს მეტისმეტ პატივს სცემს, ის ვერასდროს გახდება მომავალი სიკეთეების ხილვის ღირსი.
როგორც ნათქვამი სიტყვის, ასევე დაკარგული დროის მოძებნა შეუძლებელია
გაუფრთხილდი დროს, იგი ოქროზე ძვირფასია: მისით შეისყიდება ნეტარი მარადიულობა.
დრო დიდი წყალობაა ღვთისაგან. დროში შეიძლება ადამიანი ცხონდეს, შეიძლება წარწყმდეს
იცხოვრე დედამიწაზე დროში ისე, რომ დროის შეწყვეტის შემდეგ მარადიულად ზეცაში იცხოვრო.
ამ სოფლად ჩვენთვის მოცემულ სივრცესა და დროში უნდა მოვასწროთ ზეცად ამყვანაბელ კიბეზე აღსვლა.
მედროვე ადამიანები ისევე არამდგრადნი არიან თავიანთ წესებში, როგორც ცვალებადია დრო და ვნებების კაპრიზები.
როდესაც მეკითხებიან, რა არის დრო, მე ვიცი, რა არის იგი. ხოლო, როდესაც მინდა მისი განმარტება, უკვე საერთოდ აღარ ვიცი.
ყოველ საქმეს მიუჩინე განწესებული დრო, რომ ყოველივე თავის რიგზე დაცულ იყოს: სმა-ჭამა, ლაპარაკი, ლოცვა და წიგნის კითხვა.
ჟამი გამოსცდის ყველაფერს მართალს
და ჰარმონიად შეჰკრავს ქაოსებს,
შეწყდება ქროლვა სიკვდილის ქართა,
მძლე იმედებად - საიქიოზე.