რას გვაძლევს მარხვა და სინანული, რისთვის ვირჯებით? ცოდვებისაგან გაწმენდას, სულიერ სიმშვიდეს, ღმერთთან სიახლოვეს, მხნეობას, რომ კადნიერება გაგვაჩნდეს ღვთის წინაშე წარდგომისა, აი ამისთვისაა საჭირო. ჰოდა, თუ ასეა, ეს ყოველივე კი ღირს იმად, რომ ვიღვაწოთ და შევინანოთ მთელი გულით. პატიოსანი შრომისათვის კი ფასდაუდებელი ჯილდო გველის. მაგრამ განა ყველას უყვარს ღმერთი, როგორც საკუთარი მამა? განა რამდენია ჩვენს შორის ისეთი, კადნიერებით მიმართოს ზეციერ მამა-...

link

ისინი, ვინც ღვთისმსახურებაზე ნაჭამი მიდიან, - წერს იოანე კრონშტადტელი, - საკუთარი ნებით თავის თავზე იღებენ ზედმეტ და მავნე სიმძიმეს და წინდაწინ იხშობენ გულს ლოცვისათვის, აბრკოლებენ მასში წმიდა ზრახვებისა და შეგრძნებების შეღწევას. უკიდურესად უნდა შევიკავოთ თავი ღვთისმსახურებამდე ჭამისაგან. უნდა გვახსოვდეს, რომ "არა არს სასუფელი ღმრთისა საჭმელ და სასუმელ" (რომ. XIV, 17).ესე იგი უფალი ვერ მეფობს იმ გულში, რომელიც საჭმელ-სასმელით არის დამძიმებული.

link

აწ უკუე მარხვითა ამით ორმეოცთა დღეთაითა, და კითხვითა და სმენითა საღმრთოთა წიგნთაითა, და ლოცვითა და სწავლითა და გალობითა, და ყოვლითა სათნოებითა განვწმიდნეთ ყოველთაგან ცოდვათა, რომელნი წელიწადსა შინა გვიქმნიან, რაითა მხიარულებით მოვიღოთ მსხვერპლი იგი სულიერი. ყოველმან კაცმან განიხილენ შინაგანი გონებაი თვისი და გულისხმა-ყავნ, თუ რავდენი მოაკლო ცოდვათა თვისთა, ანუ რამდენი შეჰმატა სათნოებათა თვისთა და არა სარგებელ იყო. და უკუეთუ იხილოს ვითარმედ შესძინ...

link

link

ერთხელ მამა სილოვანი და მისი მოწაფე ზაქარია ძმათა სანახავად ერთ უდაბნოში მივიდნენ, სადაც მთელი დღე და ღამე დარჩნენ და ძმათაგან კარგად პატივცემულნი იყვნენ. წამოსვლისას მათ კიდევ მიართვეს საზრდელი, ისინიც კარგად დანაყრდნენ და თავის უდაბნოსკენ მიმავალ გზას დაადგნენ. გზაზე ზაქარიამ წყარო დაინახა და წყლის დალევა მოინდომა, მაგრამ სილოვანმა უთხრა:-დღეს მარხვაა.-აკი ვჭამეთ დღეს, მამაო, - უპასუხა ზაქარიამ.-ის სტუმართმოყვარეობის სადილი იყო, - უთხრა სილოვან...

link

link

link

link

link

link