აბა, გაიხსოვნე, ძმაო, პირმოუთნელად, რაზედ არის შენი დილიდგან საღამომდინ ზრუნვა და ფიქრი? რისთვის ჰხმარობ შენსა ღონესა, სულიერსა და ხორციელსა, ვის შესწირავ უმჯობესთა შენთა ნიჭთა და გრძნობათა. საუბედუროდ, დილიდგან საღამომდინ და თითქ... იხილეთ სრულად
თუ კი კაცმა ერთხელ თავის გულში გადასწყვიტა, რომ არ არის საუკუნო ცხოვრება, რასაკვირველია, ის აღარ ეძებს მას და სცხოვრობს მხოლოდ ამ ქვეყნისათვის; გარნა რით შეენდობა, რა გასამართლებელი მიზეზი აქვს კაცსა მორწმუნესა, როდესაც იგი შთაფლუ... იხილეთ სრულად
იხილე, ძმანო, ნუმცა რაითა ნებითა ამის ქვეყანისაითა შეურაცხ-ვჰყოფთ მცნებათა უფლისა თვისისათა. უწყოდით, რამეთუ განხრწნადნი ხორცნი გუმოსიან და არა უწყით, თუ ხვალამდე ცოცხალყოფად ხარ, რამეთუ დღენი შენნი აღრაცხილ არიან. რასა უკვე ზვაობ... იხილეთ სრულად
რაოდენ გზის გული გეტყოდა: დრო არის მიქცევად ღვთისადმი და დატევება ყოვლისა ამ სოფლის ამაოებისა; გარნა შენ მაინც ემონები ცოდვასა და ამაოებასა.
ესე ასეთი სოფელი არ ვისგან მისანდობელი, წამია კაცთა თვალისა და წამწამისა მსწრობელი!
იგი მიენდოს სოფელსა, ვინცა თავისა მტერია
ვა საწუთროო, სიცრუით თავი სატანას ადარე! შენი ვერავინ ვერა ცნას, შენი სიმუხთლე სად არე; პირი მზისაებრ საჩინო სად უჩინო ჰყავ, სად არე? მით ვხედავ, ბოლოდ სოფელსა ოხრად ჩანს ყოვლი სად არე
ვა სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნვებ, რა ზნე გჭირსა! ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა შენებრ ტირსა! სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?! მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა
საწუთრო ნაცვლად გვატირებს, რაც ოდენ გაგვიცინია
აწყა ვცან საქმე სოფლისა ზღაპარია და ჩმახია
