
ახლომხედველი მიიჩნევს, რომ სამყაროს საზღვრები მის თვალსაწიერს არ სცილდება. თვით მზე, რომლის სხივი ყველაზე მახვილ მზერასაც კი უკან მოიტოვებს, გონება რომ ჰქონდეს ასეთი განსჯისაგან თავს შეიკავებდა.
ახლომხედველი მიიჩნევს, რომ სამყაროს საზღვრები მის თვალსაწიერს არ სცილდება. თვით მზე, რომლის სხივი ყველაზე მახვილ მზერასაც კი უკან მოიტოვებს, გონება რომ ჰქონდეს ასეთი განსჯისაგან თავს შეიკავებდა.
სადაცა არს საუნჯე თქვენი, მუნცა იყოს გული თქვენი. საუნჯე შენი უნდა იყოს ცათა შინა და არა ქვეყანასა ზედა, მისთვის, რომელ ყოველივე ამ სოფლის საუნჯე არის წარმავალი და მოღალატე. ხოლო სული შენი არის უკვდავი.
"ცოდნა სინათლეა!" - ამბობენ ბრძენი ამპარტავნები, რომლებსაც არც სიხარულის უნარი გააჩნიათ და არც მოწყალების. დაუკვირდი - საჰარის უდაბნო ყველაზე მზიანი ადგილია, იგი უფრო მეტად გავარვარებულ ცხედარს მოგვაგონებს
წმინდა სახარება მოგვითხრობს ჩვენ, ძმანო ქრისტიანენო, რომელ უფალსა ჩვენსა იესო ქრისტესა არ უყვარდა გამოჩენა თავისა თვისისა საერთოდ და მიღება პატივისა და დიდებისა განცხადებულად შეკრებულებასა შინა ერისასა.
50. რაჟამს ღმრთისათვის რაიმე მოიგონო, უკუეთუ მდაბალი იყოს, აღამაღლებდ, ხოლო უკუეთუ მაღალი, დაამდაბლებდ, ნუ ღმერთსა, არამედ თავსა თვისსა. რამეთუ არარაი უცთომელ არს ზეშთა საზომისა მის, რომელსა დავიტევდეთ აღრჩევად
ჰოი, რა საწყალი და განუნათლებელნი ვართ ჩვენ ყოველი, რაიცა არს ქვეყანაზე ღვთისაგან და წმიდათა მამათაგან განჩინებული ჩვენდა განსანათლებლად და საცხოვნებლად, ჩვენ უსარგებლო ვყავით ცუდისა გამო ჩვენისა ზნეობისა.
დიდ–კაცობა და მთავრობა არა მოსვენება არის და განცხრომა, არამედ ტვირთი, შრომა და მოღვაწება. არა ქვეყანა უნდა ემსახურებოდეს მთავარსა და დიდ–კაცსა, არამედ უკანასკნელი უნდა ზრუნვიდეს და ემსახურებოდეს ქვეყანასა.
იზრუნე, რომ იყო მუდამ გონიერი, მდაბალი, გამგონე, მდუმარე, მომთმენი, თავშეკავებული, მუყაითი, დღე და ღამე განუწყვეტლივ მლოცველი. და დაინახავ, როგორ განგინათლდება გონება, გული კი სიხარულსა და სიმშვიდეს აღმოაცენებს!
ერიდეთ, როგორც ჭირს, ყოველივე კაცს, რომელიც გაშორებს თქვენ ღმერთს და აქრობს თქვენში თქვენი სარწმუნოების ლამპარს. წინააღმდეგ ამისა, თქვენ თვითონ გაბედვით და მხნედ იმეცადინეთ დარიგება ყველა თქვენის მაცთუნებელისა.
67. თითოეულის შეხედულებისამებრ ხდება შეხვედრა კუთვნილთან (ანუ ჩვენზე ყოველთვის ის მოიწევა, რაც გვეკუთვნის, თუმცა ამ კუთვნილის მიღება თითოეული ჩვენგანის შეხედულების, მოვლენების ჩვენეული აღქმის შესაბამისად ხდება)