
სადაც არ უნდა ვიყო, საკმარისია გულის თვალი მივაპყრო უფალს გასაჭირის ჟამს და კაცთმოყვარე იმავ წამს პასუხობს ჩემს ლოცვას და რწმენას, ეხსნება გულს მწუხარება. გამჩენი მუდმივას ახლოსაა. იქნებ ვერ ხედავდე, მაგრამ მას ცოცხლად გრძნობს შენ... იხილეთ სრულად
სადაც არ უნდა ვიყო, საკმარისია გულის თვალი მივაპყრო უფალს გასაჭირის ჟამს და კაცთმოყვარე იმავ წამს პასუხობს ჩემს ლოცვას და რწმენას, ეხსნება გულს მწუხარება. გამჩენი მუდმივას ახლოსაა. იქნებ ვერ ხედავდე, მაგრამ მას ცოცხლად გრძნობს შენ... იხილეთ სრულად
მოწყინება ხშირად მეექვსე, უფრო სასტიკ ვნებაში - უვაში, მწუხარებაში გადაიზრდება ხოლმე. მწუხარე ადამიანი ჰგავს დაჭრილ, დამწყვდეულ მხეცს, რომელიც გადარჩენას ვერსად ხედავს. მწუხარება ღმრთის იმედის დაკარგვაა, მწუხარება ადამიანებისადმი ... იხილეთ სრულად
თუ მიუკერძოებლად ჩაუღრმავდებით განვლილ ცხოვრებას, აღმოაჩენთ, რომ ჩვენზე მოწევნული მწუხარებისა და განსაცდელის მთავარი მიზეზი ჩვენშივეა და ყველაფერი დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორია ჩვენეული აღქმა ჩვენი შინაგანი და გარეგანი სამყაროსი... იხილეთ სრულად
ზოგჯერ, როცა ადამიანს მწუხარება ეწვევა, იგი იმდენად იბნევა, რომ ხსნას ვეღარ ხედავს. მის წარმოდგენაში ისე მძიმდება გარემო, რომ გამოსავალს თვითმკვლელობაშიღა ხედავს. ურწმუნოების გამო ჰგონია, თითქოს ამით განსაცდელისაგან იხსნის თავს, ს... იხილეთ სრულად
მოგზაური გზაში უდრტვინველად იტანს ყველა ქარიშხალსა და უამინდობას, ყველა გასაჭირსა და დანაკლისს იმ იმედით, რომ მოგზაურობის დასასრულს, სრულყოფილ განსვენებას ჰპოვებს ზეციურ კერაზე. მებრძოლი ომში მამაცურად მიდის მტრის წინააღმდეგ, რომე... იხილეთ სრულად
მდიდარი ხარ? ყოველდღე სიღარიბეს ელოდე. რისთვის და რატომ? იმიტომ, რომ ეს მოლოდინი შესაძლოა შენთვის განსაკუთრებით სასარგებლო აღმოჩნდეს. ვინც სიღარიბეს მოელის, ის, სიმდიდრეში მყოფი, არ მედიდურობს. არ ეძლევა მცონარებასა და ნებიერებას,... იხილეთ სრულად
მეხუთე წყლული, მეხუთე ვნება არის მოწყინება - ნაღვლობა. მას შეიძლება ვუწოდოთ სიკვდილი სიკვდილამდე. ნაღვლობას, ჩვეულებრივ, საწუთოსა და წარმავალის ზედმეტი შეყვარება იწვევს. ადამიანი ცხოვრებაში ეძიებს იმას, რისი მიღწევაც შეუძლებელია ა... იხილეთ სრულად
როგორ გავემიჯნოთ ცოდვას? იხილეთ სრულად
„ჩვენ კიდევ როგორღაც ვითმენთ იმას, რასაც ვიმკით საკუთარი უყურადღებობით. ზეცაში კი ფასდება სიმდაბლით, უდრტვინველად დათმენილი, როგორც უფლისმიერი დაშვება და გამოცდა“ (ეპისკოპოსი ვარლაამ რაიაშენცევი). სამწუხაროა, რომ ამაო ზრუნვით ვცხო... იხილეთ სრულად