
ვერცხლისმოყვარე მოწყალეა, ვიდრე ფულს აგროვებს, მაგრამ როდესაც შეკრებს მას, ხელმომჭირნე ხდება
ვერცხლისმოყვარე მოწყალეა, ვიდრე ფულს აგროვებს, მაგრამ როდესაც შეკრებს მას, ხელმომჭირნე ხდება
არ შეიძლება ქრისტესადმი მსახურება მამონისადმი, ანუ სიმდიდრისადმი მსახურებას შევუთავსოთ (მთ. 6, 25).
სახარებისეული სიგლახაკე უქონლობას კი არ გულისხმობს, არამედ ქონებისადმი მიჯაჭვულობის დაძლევას.
მომხვეჭელობა – ესაა "გადამეტებული ზრუნვა ქონებისა თუ სიმდიდრის მოპოვებისა და შენარჩუნებისათვის."
ზღვის ტალღები არასოდეს შეწყვეტენ ღელვას, ხოლო ვერცხლისმოყვარის გულს მწუხარება არასდროს დატოვებს
ფულის მოყვარული ფულით ვერ გაძღება და არც სიმდიდრის მოყვარული თავის შემოსავლით. ესეც ამაოებაა.
თ. 5-7
ნუ იტყვი, რომ ფულს ღატაკთათვის აგროვებ, რადგან ქვრივი დედაკაცის ორმა ლეპტამ შეიძინა სასუფეველი ცათა
ვინც ამ ვნებას ამარცხებს, ის საზრუნავს მოიკვეთს, მისგან შებორკილი კი, წმინდა გულით ვერასოდეს ილოცებს
როგორც იუდამ გაყიდა ქრისტე 30 ვერცხლად, ასევე მრავალი ადამიანი ქრისტეს მადლს ხრწნად სიმდიდრეზე ყიდის.
ვერცხლისმოყარება თითქოსდა მოწყალების გაცემის სურვილით იწყება და ღატაკთა მიმართ სიძულვილით თავდება.