
თუ სახალხო სირცხვილზე იფიქრებ, რომელიც ღვთის წინაშე ცოდვილებს მოეწევათ, დროებით სირცხვილს აღარაფრად მიიჩნევ.
თუ სახალხო სირცხვილზე იფიქრებ, რომელიც ღვთის წინაშე ცოდვილებს მოეწევათ, დროებით სირცხვილს აღარაფრად მიიჩნევ.
ახალდაბადებულის პირველი ტირილი მისი სიკვდილის პირველი მაუწყებელი და მის საფლავთან წარმოთქმული პირველი სიტყვაა.
ნუ მიეჯაჭვება შენი გული სასტუმროს - მიწიერი მოგზაურობის ჟამს. არცერთი კეთილგონიერი ადამიანი სახლს გზაზე არ ააშენებს.
ხეზე მრავალი ყვავილია, მაგრამ ბევრ ნაყოფს გამოიღებენ ისინი? ასევეა სოფელიც - ბევრ რამეს გვპირდება, მაგრამ ცოტას გვაძლევს.
მთელი ჩვენი ცხოვრება იმისგან შედგება, რაც ჯერ კიდევ არ არის და რაც უკვე აღარ არის ანუ - სურვილებისა და იმედგაცრუებებისგან.
სამონაზვნო და საერო ცხოვრებას შორის ისეთივე განსხვავებაა, როგორიც - ნავსადგურსა და გამუდმებით ქარისგან მღელვარე ზღვას შორის.
ჩვენი ცხოვრების დასაწყისი უცოდინრობაში გადის; შუა პერიოდში იგი საზრუნავებით იტვირთება, ბოლოს კი სიბერის უძლურებით მთავრდება.
ვაი, სულო ჩემო! რატომ ხარობ ამ ცხოვრებით? რატომ ატარებ მის ისედაც მცირეოდენ დღეებს დაბნეულად? განა არ იცი, რომ სადაცაა მოგიხმობენ?
მოკვდავო ძმაო! დაე, რაც შეიძლება ხანგრძლივი იყოს შენი სიცოცხლე, მაგრამ, ამის მიუხედავად, ჩვენი სასიკვდილო სარეცელი მაინც ახლოსაა.
ცხოვრების მიმდინარე მოვლენები ბაზრობას ჰგავს. ვისაც ვაჭრობა შეუძლია, ის მოგებას იღებს, ხოლო ვისაც არ შეუძლია, დანაკარგს განიცდის.