
ქრისტიანი ცხოვრებას მწუხარებაში ატარებს, სამაგიეროდ - კვდება სიხარულში
ქრისტიანი ცხოვრებას მწუხარებაში ატარებს, სამაგიეროდ - კვდება სიხარულში
ხორცისათვის სამწუხარო, მძიმეა ჭეშმარიტი ქრისტიანის ცხოვრება, მაგრამ სამაგიეროდ, იგი ღებულობს უხვ ჯილდოს და ღირსეულ მიგებას მართალი მსაჯულისაგან.
როგორც ქრისტეს ჯვარი არის სასუფევლის კარი ყველასათვის, ასევე ქრისტიანის ჯვარი არის სასუფევლის გასაღები ყველა მისი ძისათვის.
ქრისტიანს, რომელიც თავის ჯვარს მწუხარებით ატარებს და არა - სიხარულით, ჯერ კიდევ არ ესმის მისი ფასი.
თუ არ გსურს, შენი ჯვრის აღება და იესოს კვალდაკვალ სვლა ან იმის აღსრულება რაც მან გვამცნო, მაშინ დარწმუნებული იყავი, რომ არ ხარ ქრისტიანი, თუმცა ქრისტიანულ ტაძარში დადიხარ.
ჭეშმარიტი ქრისტიანი მუდმივად ჯვარისმტვირთველია და ქრისტიანული ცხოვრება კი - განუწყვეტელი ჯვარის ტვირთვა.
მოუნანიებელი ქრისტიანი წარმართზე უარესად დაისჯება
ქრისტიანული ცხოვრება სხვა არაფერია, თუ არა - მუდმივი, სიცოცხლის დასასრულამდე სინანული.
ქრისტიანი განუწყვეტლივ წინ უნდა მიიწევდეს; მაგრამ მეტად სასარგებლოა ყურადღება უკან - წარსულსაც მივაპყროთ, რათა ცუდი არ გავიმეოროთ, დანაშაული სინანულის ცრემლით გამოვისყიდოთ, დაწყებული სიკეთე დავასრულოთ.
ქრისტიანი არ უნდა დაკმაყოფილდეს იმით, რომ იგი მოკვდა კერთაყვანისმცემლობისათვის, ამა ქვეყნის ხმაურისათვის, ფუფუნებისა და დროსტარებისათვის, სიამაყისათვის და სხვა. ვისაც სურს, ძველი სამყაროდან ახალში გაცუროს, მისთვის საკმარისი არაა, ... იხილეთ სრულად