ჩვენი თავმოყვარეობა და სიამაყე მოუთმენლობასა და გაღიზიანებაში ვლინდება: როცა ვერ ვითმენთ სხვათა მიერ ნებსით თუ უნებლიეთ მიყენებულ ტკივილებს, ანდა გარშემომყოფთა მიერ ჩვენს საწინააღმდეგოდ შექმნილ სამართლიან თუ უსამართლო დაბრკოლებებს. თავმოყვარეობისა და სიამაყის გამო ვცდილობთ, ყველაფერი თავის ადგილას დავაყენოთ, მოვიპოვოთ დაფასება და კეთილდღეობა წარმავალ სოფელში.
ერთმა მონაზონმა წმიდა მაკარის ჰკითხა, რა გზით გადავრჩეო. წმიდა მაკარიმ უთხრა:-წადი სასაფლაოზე და მკვდრები ლანძღე.მონოზონი უსიტყვოდ დაემორჩილა, წავიდა და საფლავებს ლანძღვა და ქვების სროლა არ დააკლო.-მითხარი, არაფერი უთქვამთ შენთვის მკვდრებს? - შეეკითხა მონაზონს მაკარი.-არა, მამაო, - გაოცებით უპასუხა მონოზონმა.-ახლა წადი და ადიდე ისინი.მონოზონი წავიდა და მრავალი კეთილი სიტყვით შეამკო მკვდრები, ადიდა ისინი, როგორც მართალი და წმიდა ადამიანები, შემდგო...