მეფსალმუნე ამბობს: უფალო, შენდამი "ღაღადვყავ ყოვლითა გულითა ჩემითა"... ეს ნიშნავს - პირით, სულითა და გონებით. რადგანაც, ვინც ლოცვის დროს სულსა და გონებას ერთად მოიკრებს, მასში ღმერთი სუფევს
არც ხორციელი და არც სულიერი წყობა ყველასი ერთნაირი არ არის; ზოგისათვის უფრო მეტად სწრაფი ფსალმუნებაა შესაფერისი, სხვისთვის კი შენელებული; რადგან პირველნი გაურბიან გონების დატყვევებას, მეორენი კი უმეცრებას ებრძვიან
თუკი მეუფეს გამუდმებით ევედრები შენი მტრებისათვის, როდესაც ისინი მოვლენ, იმედიანად შეგიძლია იყო, დიდად არ დაშვრები, თვითონვე განგერიდებიან; რადგან არაწმინდა სულებს არ სურთ იმის ხილვა, თუ მათთან ბრძოლის შედეგად როგორ მოიპოვებ გვირგ... იხილეთ სრულად
ყოველგვარ ვითარებას სიმხნით დაუხვდი და შენი ლოცვის მასწავლებელი თვით ღმერთი იქნება
როგორც თვალით ხედვის სწავლა შეუძლებელია სიტყვებით, რადგან ეს ბუნებისაგან გვაქვს მოცემული, ასევე, ვერც ლოცვის მშვენიერებას ვისწავლით სხვა სიტყვით, რადგანაც ლოცვას მოძღვრად ღმერთი ჰყავს; ეს ჩვეულებრივი სიტყვები კი არ არის, რომ მოისმ... იხილეთ სრულად
ნეტარია ის, ვინც ლოცვის დროს ისე დგას ღვთის წინაშე, როგორც მეფის წინაშე შიშით დგანან მხედრები
ლოცვა გონიერი წარდგომაა ღვთის წინაშე, მეტყველი გულით, მადლიერებით, ვედრებითა და შემმუსვრელი სინანულით. ეს ყველაფერი სულიერია. ყველაფრის საფუძველი ღვთისადმი კეთილკრძალული შიშია, მისგანაა ღვთის რწმენა, თავის უარყოფა, სასოება. ლოცვით... იხილეთ სრულად
როცა ვლოცულობთ, გონებით ღვთის წინაშე უნდა ვიდგეთ და მხოლოდ მასზე ვფიქრობდეთ. ამ დროს განუწყვეტლივ წარმოიშვება სხვადასხვა აზრები, რომლებიც გონებას ღვთისაგან განაშორებენ, იმისათვის რომ გონება მიჩვეულიყო ერთ ადგილზე დგომას, წმიდა მამ... იხილეთ სრულად
მთავარი პირობა ლოცვაში წარმეტების მისაღწევად არის ვნებებისაგან გულის გაწმენდა და ყველანაირი შეგრძნებებისა და ყოველგვარი ლტოლვებისაგან განთავისუფლება. ამის გარეშე ლოცვა მუდამ პირველ საფეხურზე, ანუ წაკითხვის დონეზე რჩება. გულის გაწმ... იხილეთ სრულად
