link

ჰოი ძმანო საყვარელნო! დავიმარხნეთ მცნებანი ქრისტესნი, რამეთუ იტყვის: "უკეთუ გიყვარ მე, მცნებანი ჩემნი დაიმარხენით". რაი არს მცნება მისი? ესე იგი არს ჭმევა მშიერთა, სმევა წყურიელთა, შემოსა შიშველთა, შეწყნარება უცხოთა, ხილვა სნეულთა, მისვლა საპყრობილესა მყოფთა. უკეთუ კულა იტყვიედ, ვითარმედ საპყრობილესა შინა, არა თუ კაცნი საღმრთონი არიან, არამედ კაცის მკვლელნი და ავაზაკნი და მპარავნი? არამედ ჩვენდა არათუ ბრძანებულ არს, რათა კეთილნი გვეწყალოდენ და ბოროტთა ვსტანჯვიდეთ! რამეთუ იტყვის უფალი: "იყვენით მოწყალე, ვითარცა მამა თქვენი ზეცათა, რამეთუ აღმოაბრწყინვებს მზესა თვისსა ცოდვილთა ზედა და მართალთა", და შენცა უკვე ნუ ხარ უწყალო მსაჯული, არამედ გულის-ხმა-ჰყავ, რამეთუ ჩვენცა მრავალთა ცოდვათა თანამდებ ვართ, რომელნი შემძლებელ არიან ჩვენდა შთაგდებად არა საპყრობილესა, არამედ ჯოჯოხეთსაცა!
რამეთუ მრავალ გზის ძმათა მიმართ ცოფ და რაკა გვითქვამს" და დედათა მიმართ გულისთქმით მიგვიხედავნ, რომელ ესე მრუშება არს, და მრავალ გზის უღირსებით ვზიარებულ ვართ?! ესე ვითარითა ცოდვით შებღალულნი, რომლისადა ანგელოსნი ვერ იკადრებენ შეხებად, რომელ ესე ჩვენთვის უძვირეს არს ყოვლისავე, ნუმცა უკვე სხვათა ბრალთა გამოვიძიებთ? არამედ თავთა თვისთა ცოდვათა მოვიხსენებდეთ, რამეთუ ქრისტე არა მართალთა თანა ოდენ იქცეოდა, არამედ ცოდვილთა თანაცა, ვითარცა იგი ქანანელსა და სამარიტელსა, და მეძავსა მას და სხვათა მრავალთა. და ჩვენ შებღალულნი მრავალთა მიერ ცოდვათა შეურაცხ-ვჰყოფთა მათ, რომელნი იგი მისვე მიწისაგან ქმნულ არიან, ვინაიცა ჩვენ, რაისა იტყვის საპყრობილესა შინა ბოროტნი კაცნი არიანა, ხოლო ქალაქსა შინა ყოველნი კეთილნი არიან? რამეთუ არა მცირედნი არიან უკეთურნი ქალაქთაცა და ჩვენ ყოველნი ცოდვათა თანამდებ ვართ. რაისათვის უკვე დაუტეობთ თვისთა ცოდვათა და სხვათა ვჰხედავთ, და სადა კაცთ-მოყვარებისა ჟამი იყოს, გამოვეძიებთ უკეთურებასა. არამედ ვიხილნეთღა თავნი ჩვენნი, თუ ვითარ ვიყვენით ოდესმე ჩვენცა და ესრეთ ვიქმნნეთ სახიერ, რამეთუ ჩვენცა ვიყვენით ოდესმე ურჩ, უგუნურ და შეცთომილ მონა თვითო სახეთა მათ გულის-თქმათა, უკეთურ, მოძულე ძმათა და შვილ რისხვისა. ხოლო ღმერთმან იხილა რა, ვითარსა საპყრობილესა შინა ვიყვენით და ვითარითა ჯაჭვითა შეკრულ, არა სირცხვილ იჩინა, არამედ მოვიდა საპყრობილედ და ჩვენ გამოგვიყვანნა მიერ და მოგვიყვანნა სასუფეველად და ცათა უმაღლეს მყვნა, რათა ჩვენცა ძალისაებრ ჩვენისა ვჰბაძვიდეთ მას. რამეთუ მოწაფეთა რა ეტყოდა, ვითარმედ: "უკეთუ მე დაგბანნენ ფერხნი თქვენ და მოძღვარმან, თქვენცა თანა გაძსთ ურთიერთარს ფერხთა დაბანაი, რამეთუ სახე მიგეც თქვენ, რათა ვით მე ვჰქმენ, ეგრეთცა თქვენ იქმოდეთ". არა თუ ფერხთა დაბანისათვის ოდენ ჰსთქვა, არამედ ყოვლისათვისვე, რათა მარადის მას ვბაძვიდეთ და მცნებათა მისთა ვიქმოდეთ.
ეგრეთვე უკვე ჩვენ გინა თუ ბოროტი ვინ იყოს, გინათუ კეთილი, კეთილის ყოფასა ნუ დავაცხრობთ და მრავალ გზის იპოვისცა კაცი დიდ წინაშე ღვთისა. რამეთუ აბრაჰამცა ყოველთა შეიწყნარებდა და მერმე შეიწყნარნა ანგელოსნი. ეგრეთვე ჩვენცა მივემთხვივნეთ კაცთა მაღალთა. უკეთუ მარადის კეთილსა ვიქმოდეთ, დაღაცათუ აქა არა მივემთხვივნეთ კაცთა წმიდათა, ღმერთმან არა იცნისა, თუ ვისთვის ვიქმთ მოწყალებასა?!
ესე ყოველი გულის-ხმა-ვჰყოთ, საყვარელნო, და მარადის აღვასრულებდეთ ქრისტეს მცნებასა და ვიქმოდეთ ქველისა საქმესა ჭირვეულსა ზედა და მივიდოდეთ საპყრობილესა შინა მყოფთა, რათამცა ვარგოთ და ჩვენცა ვირგოთ უმეტესი და ღმერთი იდიდოს ჩვენთა ზედა სათნოებათა და ესრეთ ღირს ვიქმნნეთ საუკუნეთა მათ კეთილთა მადლითა და კაცთ-მოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა მიერ და რომლისა თანა მამასა ჰშვენის დიდება სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!

link

ქრისტესა მეუფესა ბაძვიდეთ, საყვარელნო, რომელმან არა თუ ოდენ მოითმინა ყვედრებანი ურიათაგან, არამედ ბევრეულნი კეთილნი უყვნა მათ, რომელნი იგი აგინებდეს მას და ეძიებდეს მოკლვად. და რად ვიტყვი თუ კეთილი უყო, რამეთუ სულიცა თვისი დასდვა მათთვის და ჯვარს აცვეს რა, მათთვის მამასა ევედრებოდა? ჩვენცა უკვე, ძმანო, ვჰბაძვიდეთ მას, რამეთუ ესე არს, ქრისტეს მცნებისა აღსრულება.და მოწაფე ყოფა მისი, რათა კაცი მშვიდ იყოს და მდაბალ. ხოლო სიმშვიდე ვითარ მოვიგოთ, უკეთუ ცოდვათა ჩვენთა არა ვიხსენებდეთ და ვიგლოვდეთ და ვსტიროდეთ? რამეთუ სადა გლოვა იყოს, მუნ მრისხანება ვერ დაიმკვიდრებს, სადა შემუსვრილება გულისა არს, მუნ გულფიცხელობა არა იპოვების. რამეთუ რაჟამს გონება იტანჯებოდინ გლოვისა მიერ და ყოვლადვე ვერ შემძლებელ არნ განრისხებად, არამედ ქვედადრეკილი იგლოვნ და სტირნ. რამეთუ ტირილისაცა არს საწუთო ესე და გლოვისა. ვინათგან მრავალთა მიერ შებღალულ ვართ საქმითცა და სიტყვით, რომელთათვის მიგველის გეენიაი ცეცხლისა და განვრდომა სასუფეველისაგან, რომელი ესე უბოროტეს არს ყოვლისავე და ვინაითგან ესე ესრეთ არს, ვითარ იკადრებ შენ სიცილსა და განცხრომასა, რომელსა ეგე რისხვა მეუფისა გესმის და სდგა ყდებებით და არ სძრწი? არა გესმისა, ვითარ იტყვის, ვითარმედ: "მას დღესა ჰრქვას მეუფემან მარცხენითთა, წარვედით ჩემგან წყეულნო ცეცხლსა მას განმზადებულსა ეშმაკისათვის და ანგელოზთა მისთათვის, რამეთუ მშიოდა და არა მეცით მე ჭამადი..." და შემდეგი ამისი?!
ისმინე იგავი ქალწულთა მათ, ვითარ განვარდეს სასძლოსა მისგან? ვინათგან ზეთი წყალობისა არა აქვნდა. ისმინე წინასწარ-მეტყველისა, ვითარ იტყვის: "შემიწყალე მე ღმერთო დიდითა წყალობითა შენითა?" რამეთუ ეგრეთვე ჩვენ თანაგვაძს მოწყალება მოყვსისა, ვითარცა, ჩვენ ვითხოვთ ღვთისა მიერ. რამეთუ მოწყალება კეთილი ესე არს, რაჟამს ნაკლულევანებისაგან ჩვენისა მივსცემდეთ. და უკეთუ კულა ნამეტნავისაგანცა არა მივსცემდეთ, არა ვუწყი, თუ ვითარი წყალობა ჰპოვოს მას დღესა, ანუ ვითარ განვერნეთ სატანჯველთაგან. რამეთუ ქალწულთა მათ ესოდენთა შრომათა და მოღვაწებათა შემდგომად არარაი ჰპოვეს ნუგეშინისცემაი, რაი ვჰყოთ ჩვენ საწყალობელთა ამათ, რაჟამს ესრეთ გვაყვედრებდეს ქრისტე, ვითარმედ: "მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი, და რაოდენი არა უყავთ ერთსა მცირეთგანსა, არცა მე მიყავთ". რამეთუ ყოველივე კაცი გინა დიდი იყოს, გინა მცირე-ოდენ მორწმუნე იყოს და არა ვჰყოთ მის თანა წყალობაი?! ესე სიტყვა გვესმას ჩვენ, ძმანო, რაისა ძნელსა ეძიებს ჩვენგან მეუფე, და არა იტყვის, თუ უძლურ ვიყავ და არა აღმადგინე, არამედ არა მიხილეო. არა იტყვის, თუ საპყრობილესა ვიყავ და არა გამომიყვანეთ, არამედ არა მოხვედით ჩემდამო. რაზომცა უკვე მსუბუქ არიან მცნებანი ესე ქრისტესნი, ესე ზომცა მძიმე არიან სატანჯველნი მათთვის, უკეთუ არა აღვასრულნეთ. რამეთუ რაი არს უადვილეს საპყრობილესა მისვლისა, ანუ უმჯობეს, სადაცა იხილნე რომელნიმე კრულნი, რომელნიმე ტანჯვასა შინა, რომელნიმე მშიერნი, რომელნიმე უძლურნი საწყალობელნი? დაღაცათუ ქვაი იყო, ლმობიერ იქმნე, იხილნე რა საქმენი კაცობრივნი, და საუკუნოცა სატანჯველნი მოიგონო და ესრეთ განიოტო შენგან გულის-წყრომაი, და გულის-ხმა ჰყო, ვითარმედ, უკეთუ კაცთა მიერ ესე ვითარნი შიშნი და ტანჯვანი და სასჯელნი არიან, რაიმე ყოფად არს წინაშე ღვთისა დღესა მას განკითხვისასა? ამისთვისცა ბრძენი იგი იტყოდა: "კეთილ არს შესვლა სახლსა გლოვისასა, ვიდრე სახლსა სიხარულისასა". გევედრები, საყვარელნო ძმანო, დავიმარხნეთ მცნებანი ქრისტესნი და აღვასრულნეთ იგინი მიხედვითა სნეულთა და შესვლად საპყრობილესა, რათა გვესმას ხმა იგი სანატრელი, ვითარმედ: "კეთილ მონაო სახიერო და სარწმუნოო, შევედ სიხარულს უფლისა შენისასა", რომელსა ღირსმცა ვართ მიმთხვევად ყოველნი მადლითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა თანა მამასა ჰშვენის დიდება სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამი

link

გევედრები, საყვარელნო ძმანო, ვისმინოთ ხმაი მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, და მას ვმორჩილებდეთ. ხოლო რაი არს ხმა მისი: "ნეტარ იყვნენ გლახაკნი სულითა; ნეტარ იყვნენ წმინდანი გულითა; ნეტარ იყვნენ მოწყალენი". უკეთუ ამას ვიქმოდეთ, ქრისტესთანა ვართ და ეშმაკი ვერ შემოგვეხოს და უკეთუ მოგვეახლოს, მეყვსეულად შეიმუსროს, რამეთუ ქრისტე მეუფე არს ჩვენი, რომელსა ესრეთ უყვართ, რომელ სულსა თვისსა დასდებს ჩვენთვის და ძლიერი ყოველთა მეუფე და უფალი. ხოლო ვინათგან ძლიერიცა არს და უყვართცა, რაიღა არს დამაყენებელ ჩვენდა ცხოვრებად? არა რაი გარნა ჩვენი უდებებაი, და იტყვის: "ვერ ძალ გიძს ღმრთისა და მამონისა მონებაი", აწ უკეთუ ღმერთსა ვმონებდეთ, მამონას მძლავრება არა მოიწიოს ჩვენ ზედა, რომელი უბოროტეს არს ყოვლისა ბრძანებისა სიყვარული საფასეთა, რომელი სავსე არს შურითა და ხდომითა, ბილწებითა, ანგაარებითა, სიმთვრალითა და აზნაურთა ჰყოფს მონა - არა კაცთა მონა, არამედ ვნებათა. ჰოი მონება საეშმაკოი, რომელსა მრავალნი სულნი დაუბნელებიან და დაბნელებულნი იგი ვერ ჰსცნობენ წარწყმედასა მათსა, და უფროსად არა ჰნებავს ცნობაი, არამედ უხარის ბოროტსა მას შინა, და უკეთუ ვის ენებოს ხსნაი მათ, განრისხებულ იქნებიან. ჰოი კაცო! არათუ ამისთვის დაიბადე, რათა მარადის ოქროსა და ვერცხლსა ჰმონებდე, არა თუ ამისთვის შეგქმნა ღმერთმა ხატად თვისად, არამედ ამისთვის, რათა მარადის მას სათნო ეყო და ჰპოვნე საუკუნენი კეთილნი და ანგელოსთა თანა იშვებდე?! ხოლო შენ რად შთააგდებ თავსა შენსა უკანასკნელსა მას უნდოებასა შინა და ესე ვითარისა პატივისა წილ? რამეთუ ძმა შენი, რომელი მისვე ემბაზისაგან შობილ არს, რომლისაგან შენ, იგი სიყმილითა განიხრწნების, და შენ სიმაძღრითა განსქდები? იგი შიშველი განიყინების და შენ სამოსელთა ზედა სამოსელსა შესძინებ საჭმლად მატლთა? და არა უმჯობეს იყოა, უკეთუმცა გლახაკთა შემოსე და რათამცა განუხრწნელ და წარუპარველ იყო და საუკუნომცა ცხოვრება მოგენიჭა? ანუ არა გვამი ქრისტესი უპატიოსნეს არსა არტახისა და კიდობნისა. რამეთუ არათუ განუხრწნელად ოდენ დაიმარხავს სამოსელთა, არამედ უბრწყინვალესცა ჰყოფს? არცა კართა და მოქლონთა გიხმს შეკრძალვაი შიშისათვის მპარავთასა, რამეთუ ყოვლისაგანვე წარპარვისა უშიშ არს იგი, და არს დამარხულ ცათა შინა? ამას ყოველსა მე არა დავსცხრები თქმად მარადის და თქვენ არა ისმენთ! არამედ ნუმცა არს ესე თქვენ ყოველთა ზედა, გარნა ისმინეთ ჩემი მდიდარნო და გლახაკნო, რამეთუ გლახაკთაცა ძალუძს ენებოს თუ ქმნად მოწყალებისა, პურითა და გრილითა წყლითა და ხილვითა უძლურთათა და სიტყვათა ნუგეშინის ცემისათა, და დადგენითა სახლსა შინა თვისსა უცხოსათა. რამეთუ არა სიმრავლესა საფასეთასა ვეძიებთ გლახაკთაგან, არამედ ამას მდიდართაგან ვეძიებთ, ხოლო გლახაკთაგან ქმნად ძალისაებრ თვისისა თვითოეულმან ქველის საქმე და შეიწირავს მას ღმერთი.
რაოდენნი ინატრიან, რაოდენნი ინატრიან, რათამცა პოვნილ იყვნეს მას ჟამსა, რაჟამს ქრისტე იქცეოდა ქვეყანასა ზედა, რათამცა შეეწყნარა იგი სახლად თვისა? ხოლო აჰა ესე რა, შესაძლებელ არს აწცა ამის საქმისა ქმნაი, უკეთუ ვის ენებოს, რათა მოუწოდოთ მას სახლად თქვენდა და მიიღოთ კურთხევა მისგან და გესმას მას დღესა: "მოვედით კურთხეულნო მამისა ჩემისანო და დაიმკვიდრეთ სასუფეველი განმზადებული თქვეთვის უწინარეს სოფლისა დაბადებისა, რამეთუ მშიოდა და მეცით მე ჭამადი..." და შემდგომი ამისი. აწ უკვე, საყვარელნო, უკეთუ გვსურის ქრისტეს მცნებათა აღსრულებაი, და უკეთუ გვნებავს, რათა ესე ხმა გვესმას, შევმოსოთ შიშველი, შევიწყნაროთ უცხოი, გამოვზარდოთ მშიერი, ვასვათ წყურიელს, მივიდეთ სნეულისა და საპყრობილესა მყოფისა, რათა ვჰპოვოთ მას დღესა კადნიერება და შენდობა ცოდვათა და საუკუნოთა კეთილთა მივემთხვივნეთ მადლითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა თანა მამასა ჰშვენის დიდება სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამი

link

აქა ეკლესიად რა შემოვალთ, ცად შევალთ, საყვარელნო, - არა ადგილითა ვიტყვი, არამედ ძალითა და გონებითა, რამეთუ შესაძლებელ არს ქვეყანასა ზედა ყოფნითა ცათა შინა ყოფა და მათთა სიკეთეთა განცდა. აწ უკვე ქვეყანისასა ცათა შინა ნუ ვინ შემოიღებს. ნუცა ვინ აქა ეკლესიად მდგომარენი, სოფლისასა ზრუნავს და სახლისა თვისისასა. რამეთუ მუნ რაჟამს მიხვიდეთ თანა გაძსთ, რათა აქაით მიღებულსა სარგებელსა იტყოდეთ და არა მუნ ქმნილთა საქმეთა. აქა ეკლესიასა შინა ახსენებდეთ, რამეთუ ამისთვის შემოვალთ წმიდასა ამას ადგილსა, რათა განვიბანნეთ ბიწნი ცოდვათანი. უკეთუ კვლავ აქა მასვე ბილწებასა შინა ვართ, უმჯობეს არს ყოვლადვე არა შემოსვლა აქა. ნუმცა ვინ უკვე ეკლესიასა შინა სოფლისასა ზრუნავს, არამედ უფროსად სოფელსა შინა ეკლესიისასა იხსენებდეთ. უფროს ყოვლისა ესე იყავნ პატიოსან, რამეთუ ესე სულისა არს, - ხოლო იგი ხორცთა. და უფროსად აქა თქმულნი სიტყვანი საღმრთონი სულთაცა და ხორცთაცა სარგებელ არიან. ამისთვის ჯერ არს, რათა ესე იყოს საქებელ ჩვენდა შინაგანად, ხოლო სხვა იგი ყოველი გარეწარად. რამეთუ ესე ამასცა ცხოვრებასა სარგებელ არს და მერმესაცა, ხოლო ვნებანი აქაცა მავნებელ არიან და მუნცა. რამეთუ სახლი ესე ეკლესია სამკვიდრებელ უფლისა არს, რომელი არა თუ საუკუნესა ოდენ გვასწავებს, არამედ საწუთოსაცა, თუ ვითარ ვიყოფოდეთ და რაიცა გარე წყლულება მოგვეახლოს, აქა ეკლესიისაგან განვიკურნებოდეთ.
უკეთუ კულა სულისა წმიდისა სიტყვათა არა ვისმენდეთ, არა თუ ოდენ ვერ განვიკურნნეთ წყლულებათა ჩვენთაგან, არამედ, სხვაცა მოვიღოთ. ამისთვის, გევედრები, ძმანო, ვისმენდეთ სიტყვათა წიგნთასა მოსწრაფებით, რომელი მადლითა ღვთისათა ყოველსავე გამოგვიცხადებს, და ძალ-გვიძს, უკეთუ გენებოს, მცირედითა შრომითა ცნობად ძალსა მათსა და პოვნად საღმრთოსა გულის-ხმის-ყოფასა. რამეთუ ამისთვის მცირე მცირედ გიხმობ თქვენ, რამეთუ შეუძლოთ ადვილად სწავლად ყოველსავე და არა დაგავიწყდებოდეს. გვეშინოდენ უკვე, ნუმცა ვიქმნებით თანამდებ ხმისა მის, რომელი იტყვის: "უკვეთუმცა არა მოვედ და ვეტყოდი მათ, ცოდვამცა არა აქვნდა". რა არს სარგებელი სმენისა, უკეთუ წარხვიდეთ და, ვითარცა არა გასმიოდა, ესრედ არა რა იცოდეთ? მოგვეცით უკვე ქვეყანა კეთილი, გულნი თქვენნი, სათესველად, რათა ჩვენ გულსმოდგინე ვიქმნნეთ თესვად. და რომელსა ეკალნი ჰქონან, აღეტყინენ მათ შორის ცეცხლი იგი სულისა. რომელი გულ-ფიცხელ და წინააღმდგომ იყოს, განასუქენ იგი და ლბილ ჰყავნ მითვე ცეცხლითა. რომელი გზასა ზედა არს და ყოველთა მიერ ვნებათა დაითრგუნვის, უშინაგანესსა ადგილსა შევედინ და ნუ არს ყოველთა მიერ წარტაცებულ, რათა ყანანი თქვენნი შვებულ იყვნენ; და უკეთუ ესრეთ ვისწრაფდეთ, დაღათუ მეყსა შინა არა, პირველად მცირედ, მცირედ, ყოველთა ვნებათაგან განვთავისუფლდეთ.
ვეკრძალნეთ უკვე, რათა არა ჩვენთვისცა ითქვას, ვითარმედ: "ასპიტისა ყრუსანი არიან ყურნი მათნი". და ვითარ არა უარეს არსმხეცთა და პირუტყვთასა, რომელი სიტყვათა ღვთისათა არა ისმენდეს და უკეთუ კაცი იგი არს, რომელი სათნო ეყოფოდეს ღმერთსა? ხოლო რომელი ყოვლადვე სათნო-ყოფისა მისისა სიტყვასა არა ისმენდეს, რით განყოფილ არს მხეცთაგან? იხილე უკვე, ვითარ ბოროტ არს, რომელ ქრისტეს ნებავს, რათამცა კაცთაგან ანგელოსად შეგვცვალნეს! და ჩვენ კაცთაგან მხეცად შევიცვალებით, რამეთუ მუცლისა მონა და ვერცხლისა მოყვარებისა მიერ უფლება და მრისხანება სიძულილი, ესე ყოველი არა კაცისა არს, არამედ მხეცისა და უარესუცა არს მხეცთასა, რამეთუ მათ აქვს თვითოეულსა სხვა და სხვა ვნება, და იგიცა ბუნებით. ხოლო რაჟამს კაცმან გონება თვისი წარიწყმიდოს და მოქალაქობისაგან საღმრთოსა განვარდეს, არღარა ერთსა, არამედ ყოველთა ვნებათა შეერევის და არა ერთსა მხეცსა მიემსგავსების, არამედ ყოველთა უბოროტეს იქმნების და არღარა აქვს წყალობა, რამეთუ ნებსით შევიდა ბოროტსა. გარნა ამასცა ერსა ზედა ნურა რაი სმენილ არს ესე ვითარი, რამეთუ გვწადს თქვენთვის უმჯობესი და ამისთვის უმჯობესად განგაკრძალებთ, რათა ყოველნი მივიწივნეთ თავსა სათნოებათასა, და მივემთხვივნეთ კეთილთა მათ საუკუნეთა მადლითა და კაცთ-მოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომლისა მიერ და რომლისა თანა მამასა ჰშვენის დიდება, სულით წმიდითურთ, აწ, და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ

link